آینه کاری سنتی در ایران یکی از هنر های تزئینی در زیبا سازی اماکن عمومی محسوب می شود. آینه کاری سنتی در دوره ساسانیان به اوج خود رسید و یکی از پرطرفدار ترین ابزارهای زیبا سازی در آن زمان محسوب می شد. به عبارتی برای نشان دادن عظمت یک مکان سعی می شد تا از آینه کاری استفاده شود. البته نه تنها به علت زیبایی و جلای خاص آینه کاری سنتی در منزل، بلکه از نظر افزایش نور و روشنایی نیز کاربرد داشت. اما تا به امروز نیز جزء بهترین هنر های تزئینی به شمار می آید.
اگر بخواهیم بگوییم چه زمان آینه کاری سنتی شکل گرفت، می توان گفت همان زمان که پا به ایران گذاشت به سرعت در بین افراد مورد پسند و پذیرش قرار گرفت و جایگاه محبوبی پیدا کرد. به عبارتی در یک دوره درخواست ایرانیان برای آینه بالا بود. با توجه به امکانات آن زمان وارد کردن آینه با ابعاد بزرگ کاری دشوار به نظر می رسید. در طول راه برخی از آینه ها شکسته به تکه های کوچک تر تبدیل می شدند.
از طرفی هزینه پرداخت شده باعث می شد تا تکه های آینه ها نیز با ارزش باشد. تنها راهی که مانده بود حفظ و نگهداری همان آینه های شکسته بود. همچنین خلاقیت ایرانیان را نمی توان از یاد برد. چرا که استفاده از آینه های شکسته و تکه تکه شده هنر آینه کاری سنتی را پدید آورد. به عبارتی هنرمندان تکه های کوچک آینه را کنار هم قرار داده و طرح های زیبایی را خلق می کردند.