تعریف قرارداد هوشمند به صورت مفصل تر :
یک قرارداد هوشمند ،که به عنوان رمزنگاری نیز شناخته می شود ، یک برنامه کامپیوتری است که تحت شرایط خاص کنترل مستقیم ارزهای دیجیتال یا دارایی ها را بین طرفین کنترل می کند. این قراردادها بر روی فناوری بلاک چین ذخیره می شوند ، یک دفترچه غیر متمرکز که همچنین تحت حمایت بیت کوین و سایر ارزهای رمزپایه است.
قراردادهای هوشمند ابزارهای مهم مدیریت حقوق هستند که برای انجام توافق های بین شرکت کنندگان در شبکه ، بدون نیاز به قراردادهای قانونی سنتی ، هماهنگی و اجرای کار را فراهم می کنند. از آنها می توان برای رسمیت بخشیدن به توافق های ساده بین دو طرف ، آئین نامه سازمان ، یا ایجاد نشانه ها استفاده کرد.
یک قرارداد هوشمند یک قرارداد شخصی است که با شرایط توافق خریدار و فروشنده مستقیماً به خط کد نوشته می شود. کد و توافق نامه های موجود در آن در یک شبکه توزیع شده و غیرمتمرکز بلاک چین وجود دارد. کد اجرای اجرا را کنترل می کند و معاملات قابل ردیابی و برگشت ناپذیر هستند.
قراردادهای هوشمند اجازه می دهند معاملات و توافق های معتبر بین طرف های ناشناس ، بدون نیاز به مرجع مرکزی ، سیستم قانونی یا مکانیزم اجرای خارجی انجام شود.
قراردادهایی دیجیتالی مبتنی بر بلاک چین که شرایط آن قرارداد با اجماعی غیر متمرکز به وسیله کد برنامه هایی از پیش تعیین شده به صورت خودکار و اتوماتیک اجرا می شود. هر قرارداد دارای یک کد برنامه، یک فایل ذخیره سازی و یک حساب کاربری است.
خصوصیات قرارداد هوشمند
بعد از ایجاد قرار داد هوشمند ، کد برنامه قرارداد ثابت مانده و غیر قابل تغییر است.
هر کاربر با ارسال یک معامله به بلاکچین می‌تواند یک قرارداد را ایجاد کند.
کد قرارداد، هر بار که یک پیام چه از طرف یک کاربر یا از یک قرارداد دیگر دریافت شود، اجرا می‌شود.
قرارداد هوشمند همچنین می‌تواند پول را دریافت کند و یا پول را به سایر قراردادها یا کاربران ارسال کند.
قرار داد های هوشمند بدون واسطه و به طور خودکار ارسال می شوند. به این معنا که نیاز نیست به کسی برای این کار اعتماد کنید!
معاملات تنها زمانی انجام می‌گیرند که شرایط توافق‌نامه رعایت شود. هیچ واسطه‌ای وجود ندارد؛ بنابراین، در ارتباط با اعتماد نیز هیچ مسئله‌ای وجود نخواهد داشت.
صرفه جویی در هزینه؛ قراردادهای هوشمند باعث کاهش چشمگیر هزینه معاملات می شود ، چه در سطح پروتکل و چه در سطح برنامه ، قوانین معامله را استاندارد سازی کند و بنابراین هزینه معاملات برای رسیدن به توافق ، رسمیت و اجرای را کاهش می دهد.
خود تأیید
اجرای خودکار
تعریف قرارداد هوشمند عادی و رایج
توافق دو یا چند نفر جزء اصلی تعریف قرارداد هوشمند است. برای مثال در خرید ملک یا آپارتمان دو نفر توافق میکنند که یکی (فروشنده) ملک خود را به دیگری (خریدار) بدهد و دیگری در قبال آن پولی به فروشنده پرداخت کند.
قصد و رضایت درونی دو طرف بر انتقال مال یا انجام کاری برای وقوع یک قرارداد کفایت میکند و زمانی که دو طرف با اراده آزاد بر موضوعی توافق کنند، ملزم به رعایت آن میشوند و پس از آن در حق طرفین و افرادی که جانشین آنها میشوند (قایم مقام قانونی) نیز موثر است و نیاز به هیچ گونه تشریفاتی ندارد، اما نکته مهم این است که قانونگذار به لحاظ مصالح اجتماعی شرایطی را به موارد فوق افزوده است که در بعضی مواقع بدون توجه به آن شرایط و تشریفات، مراجع قانونی از پذیرش قرارداد خودداری خواهند نمود.
چند نکته در این تعریف وجود دارد: بیشتر مواقع برای رسیدن به توافق افراد یا سازمان هایی به عنوان واسطه وجود دارند. واسطه مورد نظر ، حتما دستمزدی در قبال واسطه گری دریافت می کند.
حال بعد از اینکه قرارداد بسته شد، آیا حتما انجام می شود؟ برای مطمین شدن از انجام توافق احتیاج به مراجع قانونی است. حتی با وجود مراجع قانونی برای اجرا، گاهی اوقات، قرار داد ها انجام نمی پذیرند.
تفاوت های عمده قرارداد هوشمند و قراردادهای عادی
حذف واسطه برای انجام قرار داد و این یعنی ندادن دستمزد اضافه تر!
اطمینان صد در صدی اجرا در قرارداد هوشمند باز هم بدون احتیاج به رجوع مراجع قانونی و فقط بر اساس کد های کامپیوتری که در قرار داد های هوشمند وجود دارد.
ادامه مطلب در لینک زیر