مداد

کودک بهانه‌گیری می‌کند، حوصله‌اش سررفته است. او که در خانه فضای کافی برای بدو بدو کردن ندارد، می‌خواهد با مادر یا پدرش به پارک نزدیک خانه‌شان برود. از آنجایی که هوا خوب است، راهی پارک می‌شوند تا بلکه کودک بتواند در آنجا آزادانه بازی کند. توقع این است که پارک، محلی امن برای بازی‌کودکان باشد، اما زمان زیادی نمی‌گذرد که این توقع برآورده نمی‌شود، چراکه تاب‌های کج و معوج، سرسره‌های ناهموار و زمین ناصافی که هر لحظه ممکن است کودک در حال دویدن را به زمین بیندازد، میزبان‌آن‌ها می‌شود. متأسفانه شکستگی برخی از لوازم بازی پارک و همچنین زمین سنگی و سیمانی در برخی از بوستان‌ها، سلامت کودکان حاضر در آنجا را به خطر می‌اندازد، اما گویا مسئولان این‌ها را نمی‌بینند