مداد

جودی ابوت مینویسد!

دوستی دارم که چند وقت پیش بهم گفت چند سالی میشه که این عادت رو به خودش داده که روزانه نویسی داشته باشه! بعد میگفت که حالا شاید یه وقتایی، وقت نکنه هر شب بنویسه اما خودش رو موظف کرده که حتی اگه چند روزهم روی هم جمع شد خاطره ی تک تک اون روزها رو بنویسه! این شده حکایت منی شده که اولا : جدیدا وقت ندارم سر مبارک بخارونم، دوما: ( شاید باورتون نشه ولی باز "دوما" رو یادم رفت! ) آها شاید این بوده که دوما این چند روز گذشته روزهای معمولی ولی شایان ذکری رو داشتم