مداد

داستان من

من، نعیمه سادات صفایی نیا هستم. یک متولد آبان ماهی؛ یک دهه شصتی تمام عیار ؛ با تمام دغدغه های زمانه ی خودش؛ از همان کودکی ، آن زمانی که خیلی مد بود بزرگترهای فامیل به هربچه ای که می رسیدند این سوال عمیق ‌و فلسفی و عجیب و غریب رو ازش می پرسیدند، که کوچولو! بزرگ شدی میخوای چیکاره بشی؟ همون موقع هم من با اشتیاق تمام و خیلی محکم میگفتم نویسنده. در حالیکه حتی یک نویسنده رو هم از نزدیک ندیده بودم ولی خیلی علاقه داشتم به مطالعه ی داستان و رمان، و همین علاقه، رویای نویسندگی رو در من تقویت می‌کرد. میل به خواندن و رویای نویسندگی من رو به دنیای ادبیات سوق داد ؛جایی که سرشار از نویسنده ها و شعرای مشهور بود و من میتوانستم در آنجا از سرچشمه بیکران ادبیات کهن فارسی تا بینهایت سیراب بشوم . اینگونه بود که نعیمه سادات صفایی نیا، قدم به حوزه زبان و ادبیات فارسی گذاشت و فارغ التحصیل این رشته در مقطع دکتری شد. از بزرگان و مشاهیر، خواندن و خواندن ، میل به نوشتن را در من هرروز بیشترو بیشتر کرد. درست به همانجایی که حضرت مولانا می گویذ از هرطرف که رفتم جز وحشتم نیفزود..