دستگاه های سی ان سی شامل اجزای مکانیکی و اجزای الکتریکی و کنترلی هستند. اجزای مکانیکی خود شامل شاسی، گیربکس، ریل و واگن، دنده شانه و چرخ دنده، بال اسکرو و مهره، ساپورتهای بال اسکرو، محافظ کابلها و کوپلینگ می باشند.
اما اجزای بخش دوم (الکتریکی و کنترلی) شامل کنترلر، سرو موتور و درایو، تابلو برق و اجزای آن و استپ موتور و درایو می شود.
1- اسپیندل: تقریبا بعد از هر 500 ساعت که دستگاه کار میکند باید نسبت به تمیز نمودن سطح خارجی موتور اقدام کرد.
2- فن را باید روزانه بررسی کرد. فن باید از نظر صدا و تمیز بودن هر روز بررسی شود.
3-تسمه موتور اسپیندل: تقریبا بعد از هر 500 ساعت که دستگاه کار کرد باید سایش تسمه کنترل شود. پروفیل تسمه کام و پولی ها را باید تمیز کرد. پولی ها نسبت به هم باید به شکلی موازی مونتاژ شده باشند.
4- موتورهای محور x,z: موتورهای این محورها باید روزانه از نظر تمیز بودن و همچنین صدا بررسی شوند.
5- روغن کاری مرکزی: روغن کاری محورهای x وz و یاتاقان های بال اسکرو و یاتاقان کله گی تحت وظیفه این قسمت می باشد. در این قسمت همیشه باید میزان روغن بررسی شود. بهتر است سطح روغن به صورت هر روز بررسی شود. توصیه می شود روغن کاری هر 10 دقیقه یکبار انجام شود. میتوان گفت هر 12 لیتر میتواند برای 10 ساعت کار به ما بدهد.
6-سه نظام: توصیه می شود هر 30 تا 40 ساعت کار یکبار گریس کاری شود. بهتر از بعد از هر 400-500 ساعت کار ابتدا شسته و سپس گریس کاری شود.
7- دنده شانه ای و چرخ دنده: این قسمت در دستگاه های cnc سنگ و چوب بسیار مهم می باشد. برای دنده شانه ای و چرخ دنده روغن کاری بسیار اهمیت دارد. یکی از دلایل اهمیت روغن کاری به منظور جلوگیری از زنگ زدگی است که این امر در افزایش طول عمر مفید دستگاه بسیار حائز اهمیت می باشد.
8- بال اسکرو: بال اسکروها نوعی خاص از بلبرینگ ها می باشند. بنابراین روانی دوران در بال اسکرو تقریبا باید شبیه به بلبرینگ باشد. روغن کاری در بال اسکرو ها عمر مفید آنها را افزایش می دهد. توصیه می شود بال اسکروها در معرض گرد و خاک و آسیبهای ناشی از سفاله قرار نگیرند. بهتر است در دستگاه هایی که ممکن است بال اسکرو در معرض گرد و خاک و … قرار گیرد، از انواع کاورهای پلاستیکی یا فلزی استفاده شود.
انواع پمپ های روغن رسانی دستگاه سی ان سی:
بنابراین استفاده از پمپ های دستی یا پمپهای اتوماتیک به منظور روغن رسانی به تمام نقاط دستگاه توصیه می شود. در واقع استفاده از پمپهای دستی یا اتوماتیک، برای ایجاد یک سیستم روغن کاری مرکزی می باشد.
پمپ های دستی با اتوماتیک تفاوت هایی دارند از جمله اینکه در نوع دستی، اپراتور خود باید روغن کاری را به طور مکرر انجام دهد.
اما پمپ های اتوماتیک همانطور که از اسمشان مشخص است، روغن کاری را به صورت اتوماتیک انجام می دهند. البته پمپ های اتوماتیک خود نیز دو نوع هستند.
1- پمپ های روغنی با قابلیت نصب PLC
2- پمپ های تایمردار اتوماتیک (غیر قابل نصب به PLC)
در پمپ های روغنی با قابلیت نصب پی ال سی، با برنامه نویسی روی plc میزان روغن و فاصله زمانی روغن کاری توسط plc اجرا می شود.
در مورد پمپهای روغنی نوع دوم که قابلیت نصب روی plc را ندارند باید گفت در این مدل پمپ، ولوم یا کلیدهایی تعبیه شده که میزان روغن و تعداد دفعات روغن کاری را توسط آنها میتوان مشخص نمود.