خیره ام در چشم خیست، حسرتم را درک کن
قبله ام باش، عاشقانه ... نیتم را درک کن
ای که رؤیایت دلیل گنگ عصیانم شده
شعرهایم، گریه هایم، خلوتم را درک کن
عشق را بر شانه ی اسطوره ها باریده ام
ردّ اشک نیمه شب بر صورتم را درک کن
غرق آغوشت شدم، عریانی ام تسلیم توست
تا ابد می خواهمت، این حالتم را درک کن
روزهای بودنم با تو علامت خورده است!
توی تقویم ام بمان و عادتم را درک کن
گر چه نقشِ منفی ام را خوب ایفا کرده ام
در غزل ها؛ جنبه های مثبتم را درک کن
از قرارم با تو، یک عمر است که آواره ام!
لا اقل دلشوره های ساعتم را درک کن
... صنم میرزاده نافع ...