کنکور سراسری به عنوان یکی از بزرگ ترین آزمون های کشوری است که در آینده شغلی و تحصیلی افراد تاثیر زیادی دارد. هر سال داوطلبان برای ورود به دانشگاه های برتر کشور پس از شرکت و پذیرش در کنکور سراسری باید انتخاب رشته بکنند.
کنکور سراسری سازمان سنجش کشور که سالانه داوطلبان زیادی در تمامی گروه های آموزشی دارد قوانین مختص خود را نیز داراست.
به جز رشته هایی که در هر استان مختص افراد بومی آن استان است، ما بقی رشته ها شامل سهمیه بندی می شوند. یکی از این سهمیه بندی ها بومی گزینی یا گزینش بومی است.
در بومی گزینی یعنی داوطلب در دانشگاه محل تحصیل خود شانس بیشتری برای پذیرش و قبولی دارد. دانشگاه های سراسری ۸۰ درصد پذیرش خود را از میان داوطلبان بومی شهر خود و ۲۰ درصد مابقی را از غیر بومیان پذیرش می کنند.
در دوران اپیدمی کرونا پذیرش دانشجویان غیر بومی کاهش بیشتری یافته است. قطعا این روش شانس قبولی شما در دانشگاه خارج استان تان را کاهش خواهد داد و شانس قبولی بیشتری در استان محل سکونت خود خواهید داشت.
سه عامل اصلی تعیین کننده در انتخاب هر داوطلب در انتخاب رشته کنکور سراسری ۱۴۰۰ شامل نمره کسب شده در هر یک از دروس (برای کد رشته هایی که از طریق آزمون پذیرش دارند)، معدل کتبی (برای پذیرش صرفا بر اساس سوابق تحصیلی)، سهمیه ها شامل سهمیه ایثارگری و جانبازی و بومی گزینی.
هدف از بومی گزینی چیست؟
چندین عامل باعث بومی گزینی دانشگاه ها شده است. کاهش مهاجرت درون کشوری، جلوگیری از مخارج اضافی خوابگاه دانشجو، خوراک و… که به دانشگاه محل تحصیل تحمیل می شود، مشکلات تحصیلی و روحی ناشی از دوری از خانواده و… از جمله این مشکلات است.
بومی گزینی بهترین گزینه ای برای حل اینگونه مشکلات بوده که توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام شده است.