سال اول تولد یک کودک ، سالی پر از اتفاقات تازه و نقاط عطف در زندگی نوزاد می باشد. زیرا در همان سال های ابتدایی، رشد کودک با سرعت زیادی انجام می شود. یکی از اتفاقات مهمی که در این مرحله از زندگی اتفاق می افتد راه رفتن کودک می باشد.
اکثر نوزادان بین 9 تا 15 ماهگی شروع به راه رفتن می‌کنند، اما علایم اولیه برای شروع راه رفتن را در هفته های قبل به والدین خود اطلاع می‌دهند.
بنابراین به پدر و مادرهایی که به تازگی صاحب فرزند شده‌اند توصیه می‌شود که این علایم را به خوبی بشناسند و با ایجاد زمینه های مناسب برای پرورش این علایم، راه رفتن کودک خود را آسان تر کنند.
علایم اولیه راه افتادن کودک
1- نشستن و چهار دست‌وپا رفتن:
فرایند نشستن اگرچه امری عادی به نظر می رسد، ولی باید دانست که نیاز به تکامل سیستم عصبی در بخش نخاع و همکاری مناسب آن با ماهیچه ها مختلف مانند ماهیچه های ناحیه پشت، کمر و لگن دارد.
فرایند نشستن، پیش مرحله‌ای است برای راه رفتن کودک. هر فردی قبل از راه رفتن باید بداند که چگونه بدون استفاده از دست، راست بنشیند. معمولا نشستن در کودکان حدود شش ماهگی شروع می‌شود.
مرحله نشستن هم‌زمان با مرحله چهار دست و پا رفتن صورت می گیرد و کودک علاقه‌مند است که از مکانی به مکان دیگر به حالت چهار دست و پا برود. والدین کودک باید هر گونه وسیله تیز و برنده و شکستنی را از مسیر راه کودک بردارند.
2- خود را به بالا کشیدن:
اگر به کودکان حدود 9 تا 10 ماهه دقت کرده باشید می‌بینید که این دسته از کودکان علاقمند هستند که دست خود را به میز و صندلی بگیرند و خود را به سمت بالا بکشند. این کار آزمون و خطایی برای تقویت تعادل بدن و تقویت عضلات پا و هماهنگ کردن آن با قسمت فوقانی بدن می‌باشد.
کودکان در ابتدای این کار بسیار با شکست مواجه می‌شوند و به زمین می خورند، اما در نهایت پس از مدتی تلاش می توانند با کمک وسایلی مانند میز و صندلی و تکیه بر آن، بایستند. در همین زمان است که کودک یاد می‌گیرد که چگونه خود را کنترل کند و بر روی لگن خود بنشیند.
3- استفاده از دست:
یکی دیگر از پیش مراحل راه افتادن، استفاده کردن از دست ها می‌باشد. کودک در این مرحله می آموزد که چگونه برای ایستادن (برای مدت زمانی اندک) از دست خود استفاده کند. با استفاده از دست، حفظ تعادل خود را نیز تقویت می‌کند.
4- مرحله کروز:
یکی دیگر از تمرین هایی که باید قبل از راه رفتن در کودک شکل بگیرد و با آزمون و خطا تقویت شود، حرکت دادن مستقل پا ها می باشد.
کودک پس از مرحله “خود را به بالا کشیدن”، وارد مرحله‌ای می‌شود که می‌تواند خود را از یک سر میز (با کمک گرفتن از میز) به سر دیگر میز برساند که این مرحله را کروز می‌گویند.
به تدریج با تقویت عضلات پا و هماهنگی بیشتر آن با سایر اعضای بدن، مسیرهای طولانی‌تری را به این شکل طی می کند. حتی والدین در این مرحله می توانند دست کودک را بگیرند و به آرام قدم زدن او در فرایند راه رفتن کمک کنند.
source: راه رفتن و راه افتادن کودک: کودک در چه سنی باید راه برود