تقریباً 40٪ از برق جهان توسط نیروگاه های زغال سنگ تولید می شود. با بیش از 2300 مورد از این نیروگاه ها در سراسر جهان ، تأثیر تعمیر و نگهداری در این نیروگاه ها بسیار زیاد است. در این مقاله مقدماتی در مورد نیازهای ویژه داربست برای نگهداری نیروگاه های زغال سنگ و اجاره داربست فلزی ارائه شده است.
برق از ذغال سنگ
از زغال سنگ به عنوان سوخت برای تولید بخار بیش از حد گرم استفاده می شود. این بخار از طریق توربین ها برای تولید برق عبور داده می شود. در عملیات عادی ، پس مانده ناخالصی های ذغال سنگ در سطح داخلی جمع می شود و باعث کاهش کارایی نیروگاه می شود. برای اصلاح این موضوع ، نیروگاه معمولی معمولاً به منظور تمیز و نگهداری ، آفلاین می شود. برای دسترسی به تقریباً هر سطح داخلی باید داربست ساخته شود.
هنگامی که یک نیروگاه آفلاین می شود ، تولید برق را متوقف می کند و یک بار مالی سنگین برای شرکت برق است. برای اینکه تصوری از هزینه یک نیروگاه برق بگیرید ، در نظر بگیرید که یک نیروگاه متوسط با زغال سنگ می تواند 600 مگاوات در ساعت یا 600000 کیلووات ساعت تولید کند. با 0.11 پوند در هر کیلووات ساعت ، این برابر است با از دست دادن درآمد 66000 پوند در ساعت ، یا در حدود 1.6 میلیون پوند در روز.
پیچیدگی ساخت داربست برای سرویس دهی به نیروگاه چالش های منحصر به فردی را برای یک شرکت داربست به همراه دارد. حتی یک دیگ بخار با اندازه متوسط به مقدار زیادی داربست احتیاج دارد و برای اوضاع بدتر ، نیروگاه ها اغلب در مکان هایی از راه دور قرار دارند که حمل مواد به آنها روزها طول می کشد. اگر پروژه ای به دلیل چند قسمت از دست رفته به مدت 8 ساعت به تأخیر بیفتد ، مالک در معرض از دست دادن 528،000 پوند است. مواد "به اندازه کافی نزدیک" می تواند شما را از فعالیت خارج کند.
ساختار داربست
تا کنون بزرگترین داربست که باید در یک نیروگاه ساخته شود در سازه ای است که دیگ بخار نامیده می شود. دیگ بخار محلی است که ذغال سنگ برای تولید بخار بیش از حد گرم می شود ، که به نوبه خود به توربین ها منتقل می شود تا برق تولید کند. اگرچه دیگهای بخار می توانند کوچک باشند ، اکثر دیگهای بخار تولید برق بسیار بزرگ هستند و برای ساخت داربست به صدها نفر در شیفت های مختلف احتیاج دارند.
دیگهای بخار از چهار ناحیه و شکل اصلی تشکیل شده است که هر داربست باید از آنها آگاه باشد: پایه ، ساختار اصلی قفس پرندگان ، گاو نر و گرمکن فوق العاده. در زیر هر منطقه از داربست دیگ بخار با مدلهای خودکار تولید شده از نرم افزار Avontus ’Scaffold Designer نشان داده شده است.
پایه
پایه هر دیگ بخار یکی از چند شکل مختلف است ، اغلب یک ته V یا یک کف صاف است که شیب دارد. در زیر پایه یک قیف خاکستر قرار دارد که بقایای زغال سنگ مصرف شده را جمع می کند.
در دیگهای بخار پایین V اغلب اوقات مجموعه ای از تیرها در امتداد دهانه با نردبانهای تخصصی با مقاومت بالا که به انتهای آنها متصل است ، امتداد دارند. تیرها و نردبان ها به سر و براکت ها متصل می شوند و به عنوان پایه و اساس سازه اصلی عمل می کنند.
دیگهای کف تخت به یک طرف شیب دارند که قیف خاکستر واقع شده است. اگرچه تجهیزات با تخصص کمتر مورد نیاز است ، اما چالشهای منحصر به فردی برای مهار صحیح داربست از لغزش به پایین شیب وجود دارد.
ساختار دیگ بخار
بدنه اصلی دیگ بخار مستطیل است ، اغلب با گوشه های پخ شده. مشعل ها در تمام دیواره های دیگ بخار قرار گرفته اند تا ذغال را مشتعل کرده و یک سیکلون گرما ایجاد کنند که در سراسر کشور جریان دارد. دیواره های دیگ بخار از لوله های فولادی با مقاومت بالا ساخته شده اند که می توانند فشارهای زیادی را که از بخار بیش از حد گرم شده درون آنها تحمل می کنند ، تحمل کنند.
بولنوز
در نزدیکی بالای دیگ بخار سازه ای را که به طرف مرکز درزگیر است گاو نر نامیده می شود. با بالا رفتن گرما در دیگ بخار ، گاو نر برای فشرده سازی هوا هنگام بالا آمدن به هوا عمل می کند. به منظور دسترسی به قسمت زیرین گاو نر و همچنین جمع آوری بقایای ریزش یافته هنگام تمیز کردن دیگ بخار ، یک "طبقه رقص" داربست (عرشه کامل) در اینجا نصب می شود.
سوپرهیتر و آویزها
هنگامی که آب تا نقطه جوش گرم می شود ، بخار شده و به بخار اشباع تبدیل می شود. این حالت مشابه زمانی است که شما آب را روی اجاق گاز می جوشانید و بخار حاوی مقدار زیادی آب مایع است. بخار اشباع شده اگرچه برای کاربردهای گرمایش مفید است ، اما برای تولید برق چندان مفید نیست. در یک نیروگاه بخار اشباع شده بیشتر گرم می شود تا تغییر فاز در بخار بیش از حد گرم شده ایجاد شود. تمام آثار رطوبت در بخار بیش از حد گرم شده از بین می رود و باعث می شود چگالی بسیار کمتری داشته و راندمان بیشتری برای عبور از توربین داشته باشد. قسمت بسیار بالای یک دیگ بخار ، بخاری فوق العاده نامیده می شود و در آنجاست که این تغییر فاز اتفاق می افتد. گروه هایی از لوله های فولادی با مقاومت بالا که آویز نامیده می شوند ، در فواصل زمانی مختلف به دیگ آویزان می شوند تا گرما را بگیرند.
بیشتر اوقات نه تنها یک تخته می تواند در فضای تنگ بین آویزها جای بگیرد. هنگامی که می توان سیستم های تهران داربست را در اینجا ساخت ، از آنها استفاده می شود ، اما معمولاً براکت های جانبی یا لوله و گیره مستقیماً به آویزها بست می شوند.