مینیسک های زانو بیشترین آسیب را در قسمت زانو در بردارند. جالب است که این صدمه در مردان 2 تا 3.7 برابر آسیب در زنان میباشد. از لحاظ سنی هم میتوان گفت که مردان سی تا چهل سال و در زنها بیشتر دربین سنین یازده سالگی تا بیست سالگی رخ میدهد. هر ساله در کل دنیا حدود دوهزار و پانصد عمل بر روی مینیسک های پا انجام میشود. جالب است که نود درصد این عمل ها بر روی مینیسک داخلی پا میباشد. در حقیقت به این عمل جراحی وقتی نیاز میشود که یکی از پا ها فشار چرخیدن را تحمل کند.
موقعیت مینیسک در بین میان ران پا و درشت زانو است. قسمت بالایی آن به شکل فرورفته است. در این فرورفتگی ها کوندیل ران مستقر میشود. قسمت پایینی آن صاف است و استخوان تیبیا را به خود میگیرد. قسمت های میانی به شکل برآمده میباشد. این قسمت ها به کپسولی مفاصل در زانو چفت میگردند.
سازنده ی این قسمت زانو از Cartilage میباشد که در اطراف آن میتوان از خون غذاگیری کرد. در نتیجه ی همین ساختار است که اگر صدمه ای، مینیسک را مورد حمله قرار دهد احتمال بازسازی بافت آن خیلی بالا میباشد.
از کجا باید بفهمیم که دچار آسیب مینیسک شده ایم؟
در مرحله ی اول، علامت هایی که شما مشاهده مینمائید با کشیده شدن مینیسک مرتبط میباشد. در نتیجه ی صدمه دیدن کپسول مفصلی و یا غشاء سینیومی، میتواند در محلل زانو ورم ایجاد شود. نکته ی قابل توجه این است که این ورم در مینیسک داخلی با مینیسک خارجی فرق میکند. یکی از حالاتی که میتواند این صدمه را تشدید کند این است که رباط صلیبی نیز دچار آسیب شود. اگر چنین اتفاقی رخ دهد، درون مفصل پا خونریزی میکند که علامت های زیر را ظاهر میکند:
عدم تحمل لمس به دلیل درد بسیار زیاد
خالی کردن پا همراه با درد بسیار زیاد
گرفتگی های پی در پی زانو
برای درمان مینیسک باید بررسی نمود که آسیب به چه شکلی است. در صورتی میتوان درمان و بازسازی انجام داد که صدمه به شکل سطحی یا محیطی وارد شده باشد. در چنین شرایطی با گچ گرفتن زانوی پا میتوان آسیب وارده را جبران نمود. چه برای ترمیم به جراحی نیاز باشد و چه نه، یک چیز واضح است. آن هم این است که بیمار باید زیر نظر یک فیزیوتراپ، تمرینات و اقدامات جهت بهبود مینیسک را انجام بدهد.