کاراته یکی از ورزش های رزمی است. این ورزش هنر مبارزه کردن با دست خالی است. مسابقات کاراته مدرن در دو بخش «کاتا» یا «بخش اجرای فرم» و بخش «کومیته» یا «بخش مبارزه» برگزار می‌گردد. این ورزش یکی از هنرهای رزمی جزایر ریوکیو می‌باشد، جایی‌که امروز در جزایر اوکیناوا ژاپن قرار دارد.
ورزش کاراته یک ورزش رزمی مبتنی بر ضربه زدن با استفاده از ضربات مشت، لگد، آرنج، زانو و تکنیک های دست باز، مثل دست چاقویی تشکیل می‌گردد. در برخی از سبک های کاراته، علاوه بر ضربا نامبرده شده، فنون گلاویزی، مهاری، پرتابی، قفل مفصل و ضربه به نقاط حساس نیز آموزش داده می‌شود.
ورزش کاراته قدمت 5000 ساله دارد. یکی از استادان اولیه و مبتکران این فنون «بودیدهاراما» بود که در حدود 525 سال قبل از میلاد مسیح زندگی می‌کرد. «بودید هاراما» از پیشوایان مذهبی بود. وی بعد از اینکه علوم دوران خود را آموخت، به منظور آموزش تعالیم مذهبی به دیگران، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی و گذراندن موانع طبیعی زیادی، به کشور چین رسید. بودیدهاراما در ایالت «هونونان» و در معبد «شائولین» اقامت کرد.
بخش های مهم کاراته
- کومیته (مبارزه)
- کاتا (اجرای فرم)
- کیهون (تکنیک‌های پایه)
هنرجویان این رشته «کاراته کا» نامیده می‌شوند.
سبک های کاراته
سبک های کاراته به صورت کلی به دو دسته تقسیم بندی می‌شوند:
- سبک های اصلی، مادر یا کنترلی
- سبک های آزاد یا غیر کنترلی
سبک‌های اصلی یا کنترلی
سبک شوتوکان: بنیان گذار این سبک، «گیچین فونا کوشی» است. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود.
سبک شیتوریو: بنیان گذار این سبک، «کنوا مابونی» می‌باشد. سبک شیتوریو از دو سیستم ... مشاهده ادامه مطلب ...