آمارها نشان می دهند که 42 درصد از موارد ابتلا به سنگ کیسه صفرا، بدون علامت هستند. گاهی سنگ تولید شده از کیسه صفرا در مجرای میان کیسه تا روده گیر می افتد که در این صورت، ماده صفرا از مجرا وارد روده شده و باعث می شود چشم‌های بیمار کاملا زرد شده و تب کند که به آن کلانژیت می گویند.
اگر سنگ کیسه صفرا بیش از 3 سانتیمتر باشد، خطر سرطان کیسه صفرا در فرد بالا می رود که در این حالت سعی می شود کل کیسه صفرا برداشته شود. برداشتن کیسه صفرا برای درمان سنگ صفرا یک متود درمانی خاص است که پزشکان در موارد ویژه دنبال آن می روند؛ چرا که صفرا علی رغم کوچک بودنش، نقش مهمی در فعالیت های گوارشی دارد. آنزیم لیپار کیسه صفرا، یکی از آنزیم های اساسی برای تجزیه چربی ها در هنگام جذب مواد غذایی است. نبود این آنزیم، فعالیت های گوارشی را با اختلالاتی همراه می کند و حتی در مواردی امکان دارد درصد ابتلا به کبد چرب را هم بالاتر ببرد.