این بیماری، یک مشکل تنفسی مزمن است که به سختی تنفس، سرفه، خس خس سینه و کم شدن حجم های تنفسی منجر می شود. در حقیقت، آسم، در اثر تورم لوله هایی ایجاد می شود که هوا را به داخل و خارج از ریه می برند و دریافت اکسیژن کافی را دشوار می سازد. اگرچه این بیماری عموما با کمک دارو قابل کنترل است؛ اما می تواند به بروز مشکلات دائمی منجر شود. آسم تنها یک بیماری ساده تنفسی نیست که تنها عامل دخیل در آن مجاری هوایی باشند. در آسم، اختلالات ژنتیکی و مالفرومیتی های عصبی هم نقش دارند. تداخل این عوامل، درمان آسم را با مشکلاتی همراه ساخته است. در بیماران مبتلا به این بیماری تنفسی، برای اثبات وجود انسداد راه های هوایی، بایستی آنالیز حداکثر جریان یا اسپیرومتری انجام شود. در صورت مشاهده دیسترس تنفسی، بایستی پالس اکسی متری هم استفاده شود. تلاش های زیادی برای درمان آسم صورت گرفته است؛ اما اکثر آن ها ناموفق بوده و یا تنها روی گروه خاصی اثر بهینه را ایجاد می کنند. محققان درمان آسم را اگر عوامل ژنی و عصبی در آن نقش نداشتند، امکان پذیر می دانستند؛ اما متاسفانه تداخل این عوامل، کار را سخت کرده و باعث پس زده شدن درمان های متعدد توسط بیمار می شوند.