ادم ریوی یا آب آوردن ریه یک اصطلاح گسترده است که معمولا به معنی تجمع غیر طبیعی مایعات در فضای تبادل هوا داخل ریه می باشد. این فرایند منجر به کاهش تبادل اکسیژن در مجرای تنفسی ریه می شود که به طور بالقوه موجب نارسایی تنفسی می گردد.
علت آب آوردن ریه
علت این نارسایی، ناتوانی قلب در پمپاژ کردن خون کافی در چرخه ی تنفسی، ناشی از آسیب به ریه می باشد که مرتبط با قلب نیست. این وضعیت، یک شاخص آسیب شناسی مهم در بسیاری از بیماری ها می باشد، از طرفی تشخیص بیماری زمینه ای برای کنترل وضعیت این بیماری، بسیار مهم می باشد. از مشخصه های آب آوردن ریوی یا ادم ریوی می توان به تشدید تنگی نفس، وجود صداها (کرال یا رال) در ریه و تشدید نارسایی ریوی اشاره کرد.
اساس تشخیص پزشک در تمامی بیماران با علائم تنفسی سمع ریوی یا شنیدن صداهای ریه است. اصطلاحا شنیدن صداهای نرم را، رال ظریف و شنیدن صداهای خشن را، رال خشن می گویند.
علائم آب اوردن ریه
علائم بالینی اِدِم ریوی شامل موارد زیر می شود:
- تشدید تنگی نفس
- افزایش تپش قلب
- صداهای ریوی در معاینه های مرتبط با نارسایی ریوی
- نفس نفس زدن شدید
- تنگی نفس در حالت دراز کش (ارتوپنی)
- تنگی نفس شبانه پاروکسیسمال (PND)
- سرفه، همراه با کف صورتی در دهان (به علت نارسایی ریوی ناشی از طغیان راه تنفسی)
- اضطراب
- کراکل ها یا صداهای نرم در ریه
کراکل ها یا صداهای نرم در اِدِم ریوی شنیده می شوند. آنها منحصراً در فاز تنفسی دَم، در زمانی که مجاری تنفسی کوچک که در بازدم بسته بودند، به طور ناگهانی باز می شوند، شنیده می شوند.
در ادامه مطلب: اب اوردن ریه بر اثر کرونا