شاید شما نیز افراد بسیاری را در اطرافیان خود دیده باشید که در زمان اضطراب و با وارد شدن فشار روانی، اقدام به کندن موی سر، ابرو، ریش، مژه و… می کنند. این کار یک اختلال روانشناختی است. این اختلال در تمامی سنین اعتماد به نفس افراد را می گیرد و باعث می شود که فرد از اجتماع دوری کند.
ما در این مقاله تصمیم داریم تا اختلال وسواس کندن مو و راه های درمان آن را به شما توضیح دهیم. بنابراین اگر شما یا اطرافیانتان به این اختلال دچار شده اند، توصیه می کنیم که این مقاله را بخوانید.
اختلال کندن مو، تریکوتیلومانیا نام دارد. این اختلال یک اختلال روانشناختی است که در آن فرد در زمان قرار گرفتن تحت فشار روانی، اقدام به کندن موی سر، ابروها، مژه و ریش می گیرد. این عمل وسواسی، یک کار تکرار پذیر و غیرقابل کنترل است.
تکرار این کار باعث طاسی بخش های مختلف سر و بدن می شود. همچنین باعث تشدید استرس، اضطراب و کاهش اعتماد به نفس خواهد شد.
با وجود اینکه وسواس کندن مو در افراد شایع است؛ اما دلیل مشخصی برای این وسواس وجود ندارد. با این حال می توان دلایل مختلفی را برای این اختلال روانشناختی در نظر گرفت.
ازجمله این دلایل می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ژنتیک نقش بسیار مهمی در ابتلا به بیماری تریکوتیلومانیا داشته و اکثر افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، در اطرافیان خود نیز افرادی را دارند که به این اختلال مبتلاست.
در بسیاری از موارد استرس و اضطراب شدید و فشارهای روانی مداوم باعث می شود که افراد به اختلال کندن مو مبتلا شوند.
گاهی اوقات اختلال کندن مو در یک بازه سنی خاص اتفاق می افتد و تا پایان عمر فرد با اوست. این اختلال معمولا از سن 10 تا 13 سالگی شروع می شود و اگر در آن زمان درمان نشود تا پایان عمر با فرد خواهد بود.
مجموعه ای از اختلالات روانشناختی می تواند باعث بیماری تریکوتیلومانیا شود. ازجمله این اختلالات روانی می توان به افسردگی و اختلال وسواس اجباری اشاره کرد.
اختلال کندن مو با عوارض و مشکلاتی همراه است که زندگی را برای فرد مبتلا سخت تر می کند. از جمله عوارض این اختلال می توان به موارد زیر اشاره کرد.
زمانی که فرد به این اختلال دچار می شود، با هر بار کندن موها در نواحی مختلف بدن، به پوست سر و بدن خود آسیب می رساند. گاهی این کار باعث می شود که بر روی سطح پوست زخم و عفونت ایجاد شود و برای همیشه ریشه موها آسیب ببینند.
برخی از افرادی که به این اختلال دچار هستند، عادت دارند تا موهای کنده شده را بجویند و یا بخورند. این کار باعث ایجاد گلوله های مو در دستگاه گوارش می شود. در نتیجه این اتفاق باعث کاهش وزن شدید، تهوع و استفراغ خواهد شد و در مواردی بسیار شدیدتر به مرگ منجر می شود.
کسانی که به این اختلال دچار هستند، احساسات ناخوشایندی مانند خجالت، تحقیر و شرم را تجربه می کنند. در مواردی این افراد کاهش اعتماد به نفس را نیز تجربه می کنند. این افراد از قرار گرفتن در جمع و ارتباط با افراد دیگر دچار نگرانی می شوند.
به دلیل بروز طاسی، اعتماد به نفس و روابط عاطفی در فرد کاهش یافته و دچار استرس می شود. در مواردی اعتیاد به الکل و مواد مخدر در این افراد نیز بسیار زیاد است.
یکی از راه های درمان این اختلال، رفتار درمانی است. در این روش فرد با کمک آموزش رفتارهای معکوس می تواند به خوبی موقعیت های اضطرابی و فشارهای روحی را شناسایی کند.
بنابراین در لحظه ای که می خواهد برای آرامش خود و کاهش استرس موهای خود را بکند، رفتار دیگری را جایگزین آن می کند. (روش هایی مانند فشردن خمیر بازی و… می توانند جایگزین خوبی برای این کار باشند.)
روان درمانی یا مراجعه به یک روان درمانگر کمک می کند که فرد با صحبت کردن ریشه های مشکل خود را یافته و سعی در کاهش استرس ها و فشار های روانی داشته باشد.
این درمانگر کمک خواهد کرد که فرد عوامل آزاردهنده را از خود دور کرده و یا با آنها کنار بیاید و تغییرات اساسی در رفتارهای خود ایجاد کند.
دارودرمانی در مواردی بسیار حادتر به کمک افراد می آید. البته این داروها باید توسط یک روانپزشک تجویز شوند. البته داروی خاصی برای کندن مو وجود ندارد و معمولا روانپزشک با داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب، علائم مخرب را در بیمار کاهش می دهد.
در صورت مصرف مرتب دارو با دز های مشخص، این اختلال از بین خواهد رفت. البته توجه داشته باشید که به هیچ عنوان مصرف این داروها بدون تجویز روانپزشک، توصیه نمی شود.