مطالعات در زمینه پدران نیز نشان داده که مردان به همان اندازه زنان مراقب کودکان بوده و در مقابل نیازهای آنان حساس و پاسخگو می باشند. در سال های اخیر افزایش مشارکت و درگیری پدران در امور کودکانشان تبدیل به یک اولویت شده است. براین اساس ارتباط مثبت و موثری میان مشارکت پدران و تکامل مطلوب کودکان در سالهای اولیه زندگی آنها وجود دارد.
بنا به تعریف، پدر مردی است که دارای فرزندی باشد.
پدران نقش مهمی در تکامل و پرورش جسمی، عاطفی، اجتماعی، شناختی و گفتار و زبان فرزندان کم سن خود دارند. درواقع نقش پدر در ارتقاء تکامل کودک قبل از تولد آغاز می گردد؛ به نوعی که مطالعات بیانگر آن است که شرایط نامطلوب زندگی مادر باردار، بارداری های پرخطر و پیامدهای آن، بیماری های جسمی یا روانی مزمن، خشونت و افسردگی بر روند تکامل کودک تاثیر منفی می گذارد و در مقابل دریافت حمایت اجتماعی توسط مادر موجب کاهش استرس او می گردد. در دوران ابتدای کودکی نقش پدر؛ حمایت عاطفی، پرورش جسم و انجام تمرینات فیزیکی و ذهنی است و در قابل پدرانی که در مراقبت و پرورش کودکان خود مشارکت دارند راضی تر هستند.
پدر از دو جنبه میتواند در تکامل همه جانبه کودکان نقش داشته باشد:
1.جنبه مستقیم:
در جنبه مستقیم پدر خود ایفای نقش میکند و در جنبه های مختلف تکامل کودک وارد میشود.
به عنوان مثال:
بازی هایی که پدر با کودک انجام میدهد بسیار متفاوت از بازی هایی است که یک مادر با کودک انجام میدهد؛ دلیل این تفاوت این است که پدر اجازه ی خطر کردن و حرکات بدنی قوی تر و جسورانه تری را به کودک میدهد؛ در حالیکه مادر بیشتر با نگرانی و ترس از آسیب دیدن کودک با او بازی میکند.
پدر در حین بازی هیجانات بیشتری را از خود نشان میدهد، سر و صدای بیشتری میکند و به خصوص اگر بخواهد در بازی با پسرش همراه شود، بازی های خشن تری را انجام میدهد؛ و این خیلی میتواند به کودک کمک کند که عزلات خود را قوی کند و مدل دیگری از بازی کردن را تجربه کند.
کودکان به هر دو مدل بازی در زندگی شان نیاز دارند.
پدر نقش بسیار مهمی در تکامل همه جانبه کودک دارد؛ حتی بازی هایی که به مدت خیلی کوتاه با کودک انجام میشود بسیار برای کودک میتواند تاثیر گذار باشد.
به پدران توصیه میکنم هنگام بازگشت به خانه، حداقل ده دقیقه بدون اینکه هیچ مشغله ی کاری دیگری از قبیل در دست گرفتن تلفن همراه، تماشای تلویزیون و حتی گفتگو با همسر داشته باشند فقط به کودک بپردازند.
این مدت زمان را با تمام وجود با کودک بازی کنند؛ تا نتیجه ی آن که آرام شدن کودک و همراهی کودک با والدین است را مشاهده کنند.
این یک نیاز کودک است که منتظر است پدرش بیاید و دقایقی را با او سپری کند؛ و این بازی در تکامل و رشد کودک بسیار موثر است.
2.جنبه غیر مستقیم: