همه انسانها در هر سن و سال وهر موقعیتی تایید و تشویق را دوست دارند و کودکان بیشتر نیازمند تشویق هستند.
کودک با تحسین و تشویق، درصدد اصلاح ناسازگاری ها و نقاط منفی اخلاقی خود برمی آید و بسیاری از شیوه های غلط رفتاری خود را اصلاح می کند.
اما تشویق نادرست کودک می تواند به اندازه روش های غلط تنبیه کودکان آسیب زننده باشد. یکی از نکات مهم تشویق کودک این است که علت تشویق باید برای کودک شفاف و واضح باشد. پاداش با رشوه و باج فرق دارد، تشویق بدون دقت امکان دارد به شکل رشوه درآید و تشویق پیش از موقع موجب شود اعمال کودک به پاداش وابسته شده و پرتوقع و طلبکار پرورش یابد.
بنابراین مهم است که تشویق در برابر کارهای برجسته و پسندیده کودک باشد نه به صورت همیشگی و برای هر کار او.
اما دقت کنید که کار برجسته کودک ممکن است باز کردن یک دکمه لباسش باشد.
لازم است برای تشویق ابتدا سطح توانایی کودک را در نظر بگیرید و متناسب با آن، کار برجسته را انتخاب و تشویق کنید.
به عنوان مثال:
بعضی از والدین هنگامی که میخواهند به کودک خود انگیزه بدهند شروع به تعریف و تمجید از آن ها میکنند.
به کودک میگویند: ” آفرین به تو که میخوای اتاقت و مرتب کنی تو خیلی پسر خوبی هستی خیلی نازنینی آفرین!”
اما او هنوز کاری انجام نداده است که نیازمند تشویق باشد؛ بنابراین این تشویق اثری نخواهد داشت.
اگر میخواهید که انگیزه درونی ایجاد کنید این راه درستی نیست؛ باید درخواست کنید.
درخواست های شما بر اساس قانون هایی است که در خانه دارید.
به عنوان مثال:
در خانه شما قانون این هست که بعد از بازی وسیله ها جمع میشود و داخل کمد قرار داده میشود.
درخواست خود را متناسب با سن کودک مطرح کنید.
به عنوان مثال بگویید: کتاب ها رو سه تا سه تا جمع میکنیم می ذاریم تو کمد.
این عبارت به این مفهوم است که درخواست شما شفاف است.
اینکه به کودک بگویید برود اتاقش را جمع کند شفاف نیست زیرا کودکان 2-3 سال نمیدانند جمع کردن به چه معناست؟
حالا وقت تشویق و تمجید از کودک است.
به او بگویید: آفرین به تو کتاب هات و سه تا سه تا بردی چیندی رو هم یه دونه برج درست کردی!