یکی از اصلی ترین کلیدهای ارتباط با دیگران، مهارت گوش دادن است. درمورد کودکان نیز، این مهارت بسیار تاثیرگذار است.
شما چقدر به صحبت های کودک خود توجه میکنید؟
بسیاری از والدین هنگامی که مشغول دغدغه های کاری یا اجتماعی خود هستند، در این شرایط حوصله و وقت کافی برای گوش کردن به صحبت های کودک را ندارند، اما با این وجود، به ارتباط خود با کودک ادامه میدهند.
بنابراین اگرچه در ظاهر درحال گوش کردن به حرف های کودک خود، هستند اما در واقعیت این ارتباط به شکل صحیح برقرار نمیشود.
اما آیا والدین این کودکان در هنگام گوش دادن به صحبت های دوستان خود یا افراد مهم تر نیز این گونه اند؟
جالب اینجا است که والدین در ارتباط با دیگران و به خصوص افراد مهم، در یک سخنرانی یا مهمانی که یک فرد مهم از نظر آنها، درحال صحبت کردن است و یا دوست آنها، درحال تعریف یک مطلب است، با اشتیاق تمام به صحبت های آنها گوش میدهند!
بنابراین این نشانگر این موضوع است که والدین از مهارت گوش کردن به طور کامل برخوردارند، اما درمورد کودکان شاید گمان میکنند که آنها کوچک هستند و صحبت های آنها خیلی مهم نیست و به دلیل اینکه همیشه کودک در کنار والدین خود است، پس میشود بعدا مجدد کودک حرف خود را تکرار کند و آنها بشنوند.
بنابراین مهارت گوش کردن درمورد فرزندان خود را به اندازه ی دیگران رعایت نمیکنند.
گوش کردن هنری است که در هر ارتباطی به شدت مورد نیاز است.
درمورد کودکان نیز این نیاز به شدت حس میشود که تمایل دارند صحبت های آنها شنیده شود.
شاید از نظر والدین و بزرگترها، صحبت های کودکان خیلی مهم نیست و صرفا دارند یک ماجرا را توصیف میکنند، تکرار میکنند، در خواست میکنند و یا حتی شکایت میکنند میکنند، اما از نظر کودکان شاید بیان این صحبت ها، محکی است برای والدین آنها، تا دریابند که چقدر مورد توجه والدین خود قرار میگیرند و متوجه شوند که چقدر صحبت های آنها، برای والدین مهم است.
یکی از دلایلی که شاید کودکان کمتر شنیده میشوند این است که پدر و مادر و بزرگترها، قطعا از دانایی و منطقی بالاتر از کودکان برخوردارند، بنابراین در هنگام صحبت کودک، به سرعت وارد قضاوت میشوند و در مغز خود، جمله ی قبلی کودک را تجزیه و تحلیل میکنند و بلافاصله میخواهند عکس العمل نشان دهند، بنابراین ناخودآگاه حرف کودک را قطع میکنند و قضاوت، نصیحت و توصیه های خود را به زبان میاورند.