اسکیزوفرنی یک بیماری مزمن است که بر ابعاد مختلف زندگی انسان تاثیر می‌گذارد. برخی از افراد بهبود نسبی می‌یابند و می‌توانند به زندگی برگردند اما برخی دیگر به مراقبت و حمایت مداوم اطرافیان نیازمند هستند. درمان موثر می‌تواند در بازگشت به زندگی افراد مبتلا به اسکیزوفرن تاثیرگذار باشد. زمانی که علائم بیماری کنترل شوند، درمان های متعدد به فرد کمک می‌کند که به زندگی طبیعی خود بازگردد.
این درمان‌ها شامل برنامه‌های یادگیری مهارت‌های اجتماعی، راه‌های مقابله با استرس، شناسایی علائم هشدار عود بیماری و افزایش مدت زمان بهبود می‌شود. به طور معمول اسکیزوفرنی در دوره بزرگسالی بروز پیدا می‌کند در نتیجه اکثر افراد از درمان‌های توانبخشی استفاده می‌کنند تا شغل خود را حفظ کرده و مدیریت زندگیشان را یاد بگیرند. همچنین برنامه‌هایی برای افراد اسکیزوفرن وجود دارد تا برای شغل‌های رقابتی در جامعه آماده شوند.
هر چند درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما می‌توان علائم آن را تا حد زیادی کاهش داد. مصرف دارو بخش بسیار مهمی از درمان محسوب می‌شود. داروهایی که در این بیماری استفاده می‌شود، داروهای ضد روان پریشی است که علائم روانی را در فرد مبتلا کاهش می‌دهد. به دلیل نوسانات شدید خلقی که در بیماری اسکیزوفرنی وجود دارد بیمار نیاز دارد داروهای تثبیت کننده خلق نیز مصرف کند. مصرف دارو زیر نظر روان پزشک میسر است و به هیچ عنوان داروی سر خود نباید مصرف شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه داروهای ضد روان پریشی کلیک کنید.
گاهی از داروهای ضدافسردگی و ترکیب با آن‌ها داروهای فوق نیز استفاده می‌شود که باید حتما تحت نظر روان پزشک مصرف گردد. کلورپرومازین، هالوپریدول، پرفنازین، فلوفنازین، تریفلوپرازین و پیموزاید داروهایی هستند که توسط روانپزشک برای کاهش علائم اختلال اسکیزوفرنی تجویز می‌شوند. دارو درمانی نشانه‌های به اصطلاح القایی یا مثبت را درمان می‌کند.
اثر داروها در درمان اسکیزوفرنی چگونه است؟
یکی از دلایل بیماری اسکیزوفرنی، تغییر سطح پیک‌های عصبی مغز همچون دوپامین، سروتونین و گلوتامات است که منجر به تغییر در بخش‌هایی از مغز می‌شود. به همین دلیل مشکلات رفتاری و هیجانی بروز پیدا می‌کند. داروهای مورد استفاده در درمان، سطح پیک‌های عصبی مغز را تنظیم کرده و علائم را کاهش می‌دهند.