روشهایی که یک مترجم باید بداند

مترجم شدن کار آسانی نیست اما شدنی است به شرط آنکه روشی اصولی را به کار گرفته و ممارست فراوانی در انجام ترجمه انجام دهید.

متن مبدا که قرار است ترجمه شود ممکن است یک صوت باشد و یا یک متن از مجله ، کتاب و یا مقاله. یک مترجم باید بتواند مفهوم یک جمله را از مبدا به خوبی به خواننده و یا شنونده به زبان مقصد ترجمه نماید. ترجمه فرهنگ ها و انسان ها را به یکدیگر ارتباط میدهد. برخی افراد علاقه بسیاری به ترجمه دارند و علاقه مند هستند تا به یک مترجم حرفه ای تبدیل شوند اما حرفه زیبا و دلچسب دشواریهای خود را نیز دارد و می توان گفت مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد حال که تا به اینجای مطلب همراه ما بودبد از شما همراهان عزیز دعوت می کنم تا در ادامه مطالب که پیرامون روشهای ترجمه است مارا همراهی کنید.

روشهای متعددی در دنیای پر از شور مترجمین وجود دارد که در حد حوصله این نوشتار به برخی از آنها می پردازیم. در کل دونوع ترجمه داریم اول ترجمه با تاکید بر زبان مقصد و دوم تر جمه با تاکید بر زبان مبدا . بیایید ابتدا موارد ترجمه با تاکید بر زبان مبدا را ببرسی کنیم. همانطور که از نام این روش مشخص است تاکید مترجم بر پایایی زبانیست که قرار است مطالب از آن برگردانده و ترجمه شوند و می توان آن را در زیر گروه های ذیل نشان داد.

  • روش اول : ترجمه مطلب به صورت کلمه به کلمه یعنی به این شکل که کلمات با همان ترتیب اولیه در زبان مبدا به نزدیکترین معنای لغوی درزبان مقصد ترجمه شوند.
  • روش دوم : ترجمه تحت اللفظی بدین معنا که مترجم می بایست تا متن را از نظر و دید دستور زبان مقصد به شبیه ترین و نزدیک ترین حالت خود در زبان مقصد بدون تغییر بافت کلمات ترجمه کند این روش در ترجمه مناسب نمیباشد چون بیشتر برا آشنایی با قواعد دستوری زبان مبدا می باشد.
  • روش سوم : ترجمه وفادار، در این سبک از ترجمه مترجم برآنس تا مطالب مبدا را طبق اصول و قوعد دستوری زبان مقصد ترجمه کند.
  • روش چهارم : ترجمه معنا که می توان آنرا در واقع همان ترجمه وفادار دآن است با این تفاوت که در این سبک مترجم به زیبایی متن در زبان مبدا پایبند تر می باشد.

حال زمان آن است تا به ترجمه با تاکید بر زبان مقصد بپردازیم این روش دشواریهای روش اول را ندارد و مترجم بر زبان مقصد تاکید بیشتری دارد و می توان روشهای ذیل را برای آن برشمرد.

  • روش اول : ترجمه برداشت آزاد ، در این سبک معمولا برای ترجمه نمایشنامه ها و متون طنز و کمدی به کار می رود تنها شخصیت های متن مبدا و مفهوم آن حفظ می شود و متن مورد نظر طبق فرهنگ و ادبیات زبان مقصد ترجمه می شود.
  • روش دوم : ترجمه آزاد در این روش دست مترجم باز گذاشته می شود بدین صورت که او می بایست مفهوم متن اولیه را به شکلی قابل فهم و روان به زبان مقصد ترجمه کند و قواعد و سبک نوشتاری زبان مبدا تاثیری در ترجمه او ندارد همچنین مترجم می تواند برای درک بهتر محتوا مطالبی را به متن خود اضافه کند که در متن اولیه وجود ندارد از این روش برای ترجمه متون علمی بیشتر استفاده می شود.
  • روش سوم : ترجمه مصطلح در این روش تلاش مترجم برآن است تا مفهوم مطالب در زبان مقصد به سبک محاوره ای و عامیانه ترجمه کند.
  • روش چهارم : ترجمه ارتباطی بدین معنا که نویسنده برآن است ابتدا خود متن اولیه را به خوبی درک کند و آنرا به راحتترین و قابل فهم ترین روش روش دستور زبانی مقصد ترجمه کند و می نوان گفت در این سبک هدف مترجم بیشتر خوانندگان متن است .