سلام مجدد به دوستان و همراهان عزیز. از اونجایی که توی مقاله قبل نشد تا انتهای ماجرا پیش بریم، قسمت دوم و ادامه داستان رو توی این مقاله مینویسیم... تا اونجا پیش رفتیم که به مسابقات رشت رفتیم و مقام اول رو آوردیم و برگشتیم مشهد. اما این رو هم بگم بهتون که توی اون مسابقات چون رسمی نبود و یک شهر یا گیم نت اسپانسر بازی و جوایز میشد خیلی از تیم های بزرگ داخلی و کشور های خارجی شرکت نمیکردند (جایزش مالی نبود و فقط جنبه کل کل داشت). تیم های کشوری فقط مسابقات رسمی مثل ماتریس یا همان MSi حضور پیدا میکردن و همه رو میترکوندن باز میرفتن :|
مسابقات ماتریس یا MSi
اگر اشتباه نکنم تابستون سال ۹۱ بود که تصمیم گرفتیم ما هم واسه مسابقه کشوری (همون اصلیه و رسمیه) شرکت کنیم و اسم نوشتیم. سر و صدا تیم مشهدی توی مسابقات رشت پیچیده بود و یکم به خودمون مغرور شده بودیم چون اونجا هم تیم های بزرگ و خوبی شرکت کرده بودن اما نه به اندازه ماتریس. بعد از ثبت نام تا موقع شروع مسابقات کار ما این بود ۸ صبح بیدار میشدیم میرفتیم گیم نت به تمرین کردن تا آخر شب. صبحانه، ناهار و شام هم کلا باهم میخوردیم دیگه. با بقیه تیم ها که میومدن توی گیم نت بازی میکردیم و تشویق میکردیم قوی ترین تیمی که میتونن (اصطلاح گیمینگش میشه لاین) رو ببندن و بیان با ما مسابقه بدن. اکثر با اختلاف میبردیمشون و اگر بازی رو میباختیم بخاطر خستگی زیاد و یا درگیری داخلی بود :)) شاید فکر کنید بازی هستش و دلیل نداره آدم اعصابشو خورد کنه اما بعضی وقت ها از عصبانیت زیاد یک صدا هایی از بچه ها در میومد که ... ولش کن :|
خلاصه با همین فرمون رفتیم و زمان مسابقات رسید... از حساسیت و جدیت مسابقه همینقدر واستون بگم که بازی های مسابقه بصورت زنده داخل شبکه های رسمی و تلوزیونی در خارج از کشور پخش میشد و محل برگذاری مسابقات سالن شیشه ای برج میلاد تهران بود. توی ایران هم قرار بود شبکه ورزش پخش بشه اما خب در جریان هستید که هتک حرمت میشه اینجا و هرکس میخواد ببینه باید از ایران بره :)) (شوخیه آقایون نیاید من رو بگیرید :|)
شرایط مسابقه
اون زمان هزینه ورودی مسابقات هر تیم ۵۰۰ هزار تومن بود و تیم ها پنج نفر بازیکن اصلی و دو نفر بکاپ (ذخیره) داشت که اگه مشکلی پیش اومد اون ها جایگزین بشن. این مسابقات با اینکه داخلی بود و توسط شرکت ماتریس پشتیبانی میشد ولی به عنوان مهمان تیم FnatiC (رتبه اول جهان) از اروپا به ایران میومد و هیجان مسابقه رو بیشتر میکرد. بین هر ۲نفر بازیکن پشت سرشون یک نفر داور مسابقه نشسته بود که اگه دستت میخواست به سمت رمز زدن بره یا حرکت اضافی بکنی تیم رو حذف میکرد و میرفتی خونتون ( اون لحظه خیلی دوست داشتم منم جای اون ها یک روز باشم و بدون استرس بشینم پشت دست بازیکن ها). بازی ها هم از پرده سینمایی بزرگ در داخل سالن واسه تماشاگر ها پخش میشد و خیلی خیلی استرس رو بیشتر میکرد. اگه خوب میزدی صدا تشویق میومد ولی وای به اون وقتی که سوتی میدادی...
جایزه مسابقه
از همه این مسائل که بگذریم جایزه تیم اول رو بگم خدمتتون :D حدود ۳۰-۴۰ تا تیم ۵نفره شرکت میکردند که به تیم اول ۲۰ هزار دلار (با دلار ۵تومنی میشه ۱۰۰ میلیون حدودا) جایزه و به تیم دوم نفری یک ماشین ۲۰۶ خشک میدادن :)) حالا کم کم متوجه میشید که چرا دعوا زیاد میشد توی بازی و داد و بیداد میکردن سر همدیگه..
و اما تیم مشهد
از بین ۳۰ - ۴۰ تا تیم که شرکت کردند ما توسنتیم مسابقات اول رو ببریم و تا ۸ تا تیم اول بریم.. خیلی خوشحال و مغرور شده بودیم و میگفتیم رشت که اول شدیم اینجا هم میشیم. برای بار اول که توی این مسابقات شرکت میکردیم اینکه تا ۸ تا تیم برتر رفتیم خودش خیلی افتخار بود همه یک جورایی کف کرده بودن :D
ولی این خوشحالی زیاد طولی نکشید که از شانس بد ما خوردیم به تیم Nirvana که دوره قبل مسابقات MSi رتبه اول رو اورده بود.. از این قسمت زود رد میشیم چون یکم داستان غم انگیزه فقط در همین حد بدونید که تیم Nirvana زدن ما رو آش درست کردن.. باهامون روپایی میزدن :))) و ما ۱۴-۲ باختیم یعنی کلا از ۱۶ دست بازی ما ۲ دست توسنتیم بگیریم اونم شانسی...
بازی با تیم Fnatic
بازیکن های حرفه ای کانتراسترایک میدونن که واسه مسابقات امکان بردن موس، پدموس و هدست مخصوص هستش. چون که هرکس با یک موس و هدست عادت کرده به بازی کردن و اگر یک دست باشه لوازم مسابقه ممکنه نامردی بشه و کسی عادت نداشته باشه. لوازم ما زیاد خوب نبود اما بد هم نبود مثلا موس Steel Series Sensei داشتیم یا Mx518 با پد موس GiGABYTE و هدست استیل سریس که در مجموع میشد نفری ۱میلیون لوازم های بازیمون اما بازیکن های تیم خارجی Fnatic خیلی لوازمشون خوب بود. موس ۹۰۰ هزار تومنی (واسه من ۳۰۰ تومن بود) پد موس RAZER تقریبا ۲۰۰ هزار تومنی (واسه ما ۵۰تومن بود) ولی هدست ها یکی بود. این تیم بخاطر روحیه دادن به تیم های دیگه بعد از مسابقه میگفتن هرکس دوست داره بازی دوستانه بیاد با ما انجام بده. اگر باختید که هیچی ولی اگر بردید ما لوازممون رو میدیم به تیمی که تونسته از ما ببره.. هدف اون ها تشویق تیم ها به رقابت بود ولی در واقع یک حرکت تحقیر آمیز بود :|
ما هم عصبی از این که نه ۲۰ هزار دلار بردیم و نه ۲۰۶ رفتیم با این تیم به مسابقه دادن... انقدر عصبانی بودیم که زدیم ۹-۶ بردیم ازشون و یک جورایی اصلا توی برنامه ما بردن این تیم نبود.. چون تیم Fnatic توی مسابقه با Nirvana اون ها رو برده بود با اختلاف زیاد و ما از Nirvana توی مسابقه ۱۴-۲ باختیم.. اصلا جور در نمیومد.. با اینکه رسم مهمون نوازی هم نبود اما لوازم رو گرفتیم (اولش گفتیم نمیخواد و تعارف مشهدی زدیم اما بعد گرفتیم هرچی داشتن :D)
لیگ جهانی
با اینکه جایزه های خوبی میدادن اسپانسر ها اما باز هم اگر بخوایم با لیگ های خارجی کانتر استرایک مقایسه کنیم توی ایران گیم رو فقط به چشم یک بازی و سرگرمی میشه نگاه کرد. چون از بچه های Fnatic که سوال میکردیم شما کجا تمرین میکنید و چطوری هستش تمریناتون گفتن ما باشگاه رسمی داریم که حقوق میگیریم و اونجا تمرین میکنیم. صبح ها میریم استخر باشگاه و ماساژور میاد سرحال میکنه ما رو بعد میریم تمرین تا ظهر و ناهار رو داخل رستوران باشگاه میخوریم.. بعد گفتن شما چطور تمرین کردید که توسنتید ما رو ببرید؟ (خسته بودن که ما تونستیم ببریم) ما هم رومون نشد بگیم میریم توی گیم نت ساعتی هزار تومن میدیم صبحانه هم نوشابه شیشه ای با کلوچه میخوردیم یا ناهار ساندویچ خوراک ۴ نون :| بخاطر همین بحث رو پیچوندیم و گفتیم نمیتونیم درست صحبت کنیم انگلیسی :)) بعد از شنیدن این وضعیت باشگاه هاشون من درخواست دادم که برم توی تیم اونها و تیم های ضعیف تر اونجا بازی کنم و ویدیو های مسابقات رو ارسال کردم واسشون از بازی خودم و قبول شد درخواستم اما چون مشمول خدمت مقدس سربازی بودم نتونستم برم.. خیلی خیلی دلم سوخت اما چاره ای نبود
داوری مسابقات
برای دوره بعد این مسابقه ها ما دیگه شرکت نکردیم و از وقتی برگشتیم مشهد یکم با هم تیمی ها حرفمون شد و همه باخت رو گردن هم مینداختن تا اینکه تیم از هم پاشید. منم رفتم دنبال کار های داوریش و با کلی دردسر توسنتم دوره بعدی رو داور باشم و بدون استرس پشت بازیکن ها بشینم و راحت بازی با کیفیت بالا نگاه کنم.. البته همچین بدون استرس هم نبود اما باز هم نسبت به وقتی که داخل بازی هستی خیلی آرامش بیشتری داشت. دوره های بعد کم کم جیب اسپانسر ها خالی شد و جوایز کمتر شد و درحال حاضر هم خبر ندارم که اصلا مسابقات MSi برگذار میشه یا نه اما شنیدم مسابقات با اسپانسر جدید به نام iGL داخل برج میلاد برگذار میشه که از شرایطش خبر ندارم اما اگه تمایل دارید شرکت کنید یک سرچ کوچیک بزنید پیدا میکنید سایتش رو. خلاصه بعد این همه داستان کُخ ما (کخ = کِرم) هم از گیم و بازی کردن ریخت و کلا بیخیال شدم دیگه هم سمت گیم نرفتم مگه اینکه تفریحی ولی لوازم رو هنوز دارم.. ولی باز هم میگم همش زیر سر پسر همسایه رو به روییمون بود که بازی رو واسم نصب کرد و انداخت به جون ما..
اگر انتقاد و یا سوالی بود در قسمت کامنت همین مقاله در خدمت هستم..
موفق و پیروز باشید.
مهدی طالب نژاد