معرفی کتاب به امید دیدار در آن دنیا
یک اقدام غم‌انگیز جنگی چند روز پیش از آتش‌بس. پیر لومتر در کتاب به امید دیدار در آن دنیا به روایت داستان سربازانی می‌پردازد که شایعه‌ی پایان جنگ جهانی اول را شنیده‌اند و دیگر هیچ‌کدام رغبتی به جنگیدن ندارند. داستان دو سرباز که حین زیر نظر گرفتن آلمانی‌ها به حقیقتی مرگبار پی می‌برند. کتابی پرافتخار با نگاهی هوشمندانه به پیامدهای جنگ که چشم‌های شما را خیره خواهد کرد.
درباره کتاب به امید دیدار در آن دنیا:
جنگ برای همه پایان نمی‌پذیرد. بلکه برای بعضی‌ها تا سال‌ها بعد کش می‌آید و گاهی هم می‌ماند و تا آخر عمر تبدیل به کابوس شبانه‌ی کسانی می‌شود که آن را تجربه کرده‌اند. بعضی وقت‌ها صبح روزی که خبر شروع جنگ را از رسانه‌ها می‌شنوی سخت‌ترین روز نیست. آن روز اسلحه به دست می‌گیری و سعی می‌کنی واقعیت تازه‌ی زندگی‌ات را هضم کنی. اما بدترین روز برای بعضی از ما زمانی‌ست که می‌خواهیم به زندگی پس از جنگ برگردیم، واقعیت ترک‌خورده‌ی زندگی‌مان را بازیابیم و با پیامدهای سال‌های جنگ‌زدگی روبه‌رو شویم. جنگ ویرانی بی‌خبر و ناخواسته‌ایست و زندگی کسانی که دچار آن بوده‌اند، هرگز به قبل بازنمی‌گردد.
نوامبر 1918 است و این تاریخ برای سربازان یک معنای ویژه دارد: آتش‌بس نزدیک است. سربازان فرانسوی به خوبی آگاهند که هر لحظه ممکن است به خانه‌های خود بازگردند. آن‌ها دیگر جانی برای جنگیدن ندارند و برای پایان یافتن جنگ جهانی اول لحظه‌شماری می‌کنند. در این میان دولت قصد دارد سربازهای کشته شده در جنگ را در گورستانی نظامی به خاک بسپارد و گروهی از سربازان، از جمله دو سرباز به نام‌های آلبر مایار و ادوارد پریکور، نیز مسئول زیر نظر گرفتن آلمانی‌ها می‌شوند.
طی حادثه‌ای آلبر به دسته‌ای از اجساد می‌رسد و نحوه‌ی فاجعه‌بار مرگ آنان را می‌فهمد. برای این که لب از لب باز نکند و باقی از ماجرا بویی نبرند، او را زندانی می‌کنند. اما ادوارد موفق می‌شود او را نجات دهد. جنگ به پایان می‌رسد، هر دو مرد از نظر جسمی بهبود می‌یابند اما ادوارد هیچ‌گاه به زندگی قبلی خود برنمی‌گردد.
این اثر در سال 2013 منتشر شد و تحسین بسیاری از منتقدان را برانگیخت. پیر لومتر (Pierre Lemaitre) در کتاب به امید دیدار در آن دنیا (The Great Swindle) بار دیگر به ما نشان می‌دهد که چه قدرتی در تصویرسازی دارد. شخصیت‌هایی که او در این رمان خلق کرده است، می‌توانند همدلی زیادی را در خواننده به وجود بیاورند. هر کدام از شخصیت‌ها همانند قطعات پازل جای خود را در داستان می‌یابند.
جوایز و افتخارات کتاب به امید دیدار در آن دنیا:
- برنده‌ی جایزه‌ی ادبی گنکور در سال 2013
- رمان برگزیده‌ی فرانسه
- برنده‌ی جایزه‌ی کتاب‌فروش‌ها
- نامزد جایزه‌ی Europese Literatuurprijs
فیلمنامه اقتباسی از کتاب به امید دیدار در آن دنیا:
فیلمی با عنوان آن‌جا می‌بینمت (See You Up There) به کارگردانی آلبرت دوپونتل و با اقتباس از این رمان در سال 2017 ساخته شد. این اثر نمره‌ای بالا در سایت‌های ارزیابی فیلم کسب کرده و نامزد دریافت جوایز سینمایی متعددی شده است.
نکوداشت‌های کتاب به امید دیدار در آن دنیا:
- تکان‌دهنده، خشن، هوشیارانه و مهیج. (تایمز)
- داستانی با ضرب‌آهنگ سریع و سرشار از پیچ‌وخم‌های داستانی. (فیگارو)
- حماسه‌ای استادانه از فرانسه‌ی پس از جنگ که در آن دغل‌بازها پیروز و سرمایه‌داران از ویرانی‌ها ثروتمند می‌شوند. (Macha Séry, Le Monde)
- داستان لومتر به دقت مورد بررسی و ارزیابی قرارگرفته و عمده‌ی ارزش آن در اصالت تاریخی‌اش نهفته است. (Kirkus Reviews)
کتاب به امید دیدار در آن دنیا مناسب چه کسانی است؟
اگر به ادبیات ضد جنگ علاقه دارید و می‌خواهید رمانی روان‌شناختی درباره‌ی جنگ جهانی اول مطالعه کنید، این اثر به شما پیشنهاد می‌شود.
با پیر لومتر بیشتر آشنا شویم:
معلم ادبیاتی که نویسنده شد. پیر لومتر از سال 2006 تمام زندگی‌اش را وقف نویسندگی کرده و بیشتر آثارش در زمره‌ی رمان‌های پلیسی و جنایی قرار می‌گیرند. او شخصیتی داستانی به نام فرمانده کامی ورهوفن را خلق کرده است که در میان طرفداران رمان‌های هیجان‌انگیز محبوبیت ویژه‌ای دارد. اغلب سبک آثار او را با هیچکاک مقایسه می‌کنند. از رمان‌های معمایی و هیجان‌انگیز او می‌توان به ایثارگری‌ها، قاب‌های سیاه و داستان عروسی اشاره کرد. او یکی از پرافتخارترین نویسندگان فرانسوی‌ست که توانسته جوایز معتبر گوناگونی را دریافت کند. از آثار او اقتباس‌های سینمایی گوناگونی صورت گرفته است.
در بخشی از کتاب به امید دیدار در آن دنیا می‌خوانیم:
کسانی که گمان می‌کردند این جنگ به زودی پایان می‌گیرد، از مدت‌ها پیش مرده بودند و دقیقا در همین جنگ. به‌همین دلیل هم آلبر موقعی که در ماه اکتبر شایعه‌ی متارکه‌ی جنگ به گوشش رسید با شک و تردید با آن برخورد کرد. همان‌گونه که تبلیغات آغاز جنگ را که به‌طور مثال ادعا می‌شد گلوله‌های بُش‌ها (آلمانی‌ها) چنان شل و ول هستند که مانند گلابی‌های خیلی رسیده روی اونیفورم آدم پخش می‌شوند، باور نداشت. در این تبلیغات گفته شده بود که سربازان فرانسوی هنگام اصابت این گلوله‌ها قاه‌قاه می‌خندند. آلبر طی چهار سال جنگ هم‌قطاران زیادی را دیده بود که با این گلوله‌های خنده‌آور آلمانی‌ها مرده بودند. به همین علت هم نزدیک‌بودن متارکه‌ی جنگ را به همان اندازه‌ی جادوگری، نادرست می‌پنداشت: هرقدر آدم بیشتر به‌امید صلح بنشیند، برای خبرهایی که نزدیک‌بودن آن را اعلام می‌کنند، اعتبار کم‌تری قایل است مثل این‌که بخواهد سرنوشت بد را از خود دور کند.
با این تفاوت که این خبرها روزبه‌روز دامنه و قوت بیش‌تری پیدا می‌کردند و همه می‌گفتند جنگ به‌زودی به‌پایان خواهد رسید. حتی بحث‌های مطرح‌شده در مجلس شورا درباره‌ی از خدمت مرخص‌کردن سربازان سالمندتری که سال‌ها در جبهه مانده بودند، به گوش‌شان رسید. موقعی که سرانجام متارکه‌ی جنگ چشم‌انداز منطقی‌تری پیدا کرد، امید جان سالم دربردن و به خانه و زندگی برگشتن در دل بدبین‌ترین افراد ریشه دواند. درنتیجه موضوع حمله دیگر هیچ‌کس را به‌هیجان نمی‌آورد. شایع بود که لشکر صدوشصت‌وسوم قرار است با حمله‌ای هجومی از رود موز بگذرد، عده‌ای هم می‌گفتند درگیری با دشمن هنوز ادامه خواهد داشت.
برای دانلود 22کتاب صوتی ثروت ساز کلیک کنید