الهی غنچه امید بگشای گلی از روضه جاوید بنمای
جامی
امید عافیت آنگه بود موافق عقل که نبض را به طبیعت شناس بنمایی
سعدی
امید به عنوان یکی از عوامل اصلی تلاش و انگیزه، جایگاه رفیعی در اسلام دارد. پیامبراکرم(ص) در مورد امید و آرزو فرمودند: «اَلاَمَلُ رَحمَةٌ لاُمَّتی وَ لَولا الاَمَلُ مارَضِعَت والدةٌ وَلَدَها وَ لاغَرَسَ غارِسٌ شَجَراً؛ امید و آرزو، مایه رحمت امت من است، اگر امید نبود هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی داد و هیچ باغبانی نهالی نمی کاشت.»(بحارالانوار، ج74، ص173)
گر نبودی میل و امید ثمر کی نشاندی باغبان بیخ شجر
مولوی
امید به پاداش و دستیابی به اهداف باعث می شود تا انسان تلاش کند. اگر انسان، امیدی نداشته باشد، هرگز تلاشی نخواهد کرد. «یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَ أَخِیهِ وَ لاتَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لایَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ؛ پسرانم! [به مصر] بروید و در جست و جوی یوسف و برادرش برآیید! و از رحمت خدا مأیوس نباشید؛ زیرا جز کافران از رحمت خداوند مأیوس نمی شوند.»(یوسف، آیه87)
باز آی، باز آی هر آنچه هستی باز آی گر کافر و گبر و بت پرستی باز آی
این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آی
ابوسعید ابوالخیر