در قرآن کریم بیش از سی مورد از استقامت صحبت شده است؛ در برخی از آنها پیامبر اکرم (ص) و مؤمنین به استقامت فرا خوانده شده اند از جمله آیه: « فاستقم کما أمرت و من تاب معک و لا تطغوا إنه بما تعملون بصیر؛ پایدار باش چنان که فرمان یافته ای و هر که با تو سوی خدا آمده نیز و سرکشی نکنید که او به اعمال شما بینا است.»(هود؛ 112) همچنین در آیه: « فأقم وجهک للدین حنیفا؛ پس روی دل متوجه دین حنیف کن.»(روم،30) چون منظور از اقامه وجه، اقامه نفس و واداشتن آن است بگونه ای که باید و شاید مواجه عمل شود و از طرفی، اقامه کردن نفس در هر امری به معنای استقامت در آن امر است، یعنی خواستن از نفس است به اینکه آن امر را اقامه کند.
در آیه دیگری نیز حضرت رسول(ص) به تنهایی، امر به استقامت شده اند: « فلذلک فادع و استقم کما أمرت و لاتتبع أهواءهم و قل آمنت بما أنزل الله من کتاب و أمرت لأعدل بینکم الله ربنا و ربکم لنا أعمالنا و لکم أعمالکم لا حجة بیننا و بینکم الله یجمع بیننا و إلیه المصیر؛ پس به همین خاطر تو نیز آنان را به سوی این آیین الهی دعوت کن و آن چنان که مأمور شده ای استقامت نما، و از هوی و هوس های آنان پیروی مکن، و بگو: به هر کتابی که خدا نازل کرده ایمان آورده ام و مأمورم در میان شما عدالت کنم خداوند پروردگار ما و شماست نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصی در میان ما نیست و خداوند ما و شما را در یک جا جمع می کند، و بازگشت (همه) به سوی اوست!» (شوری،15).
در برخی آیات هم ، استقامت را از صفات پسندیده مؤمنین راستین بیان کرده و آن را می ستاید، از جمله: « إن الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکة ألا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنة التی کنتم توعدون نحن أولیاؤکم فی الحیاة الدنیا و فی الآخرة و لکم فیها ما تشتهی أنفسکم و لکم فیها ما تدعون؛ به یقین کسانی که گفتند: پروردگار ما خداوند یگانه است! سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می شوند که: نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است! ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و آخرت هستیم و برای شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است، و هر چه طلب کنید به شما داده می شود.( فصلت، 30و 31)