سالهاست مینویسم هر از چند گاهی از فضای وبلاگ دور میشدم و هربار اما بهش برمیگشتم
اینجا قراره جایی برای روزانه نویسی های من باشه
به دور از هیاهو دنیای مدرن
به دور از شو آف لباس و کفش و ظروف آشپزخانه و لایک های از سر بیحوصلگی...
حیف که انقدر با نویسنده های وبلاگ بی مهری شد که دیگه خیلی ها دست از نوشتن برداشتن !
باید از یه جایی شروع کرد و چه جایی بهتر از شروع از خود آدم !
سر انگشت های من مدت ها به ضربه زدن با کلید های کیبورد آشنا بوده !
سال های سال نوشته هام رو تو دل بلگفا ثبت میکردم و بلگفا خونه ی من بوده! اما گاهی لازمه آدم تغییر مکان بده !
حالا اینجا شده دومین خانه من در این دنیای تودرتومجازی!
برای من اینترنت و وب گردی مثل گشتن در هزار توی بی پایانه! چقدر خوبه خونه ای باشه تا دلت گرم باشه بهش!
قبل تر ها گاهی که وب گردی میکردم همیشه صفحه وب خودم رو باز نگه میداشتم! مثل یه چراغ توی خونه که همیشه روشنه برای دل گرمیت!
جالبه... مرور خاطرات وب گردی اونم با اینترنت نفتی اون زمان چقدر عجیبه!
آخ آخ آخ چند نفرتون صدای دلنواز وصل شدن اینترنت رو یادتونه؟! خداااااااااای من چقدر عذاب آور بود! شاید یک دقیقه هم طول نمیکشید ها ! ولی برات قد گذشتن یه ساعت زمان میبرد!
یه خطا هم میداد ! 691 بود فک کنم که یعنی اینترنت تموم شده !
یا خرید کارت اینترنت به شکلک خندان یاهو روی اون ! یادمه حتی یه کلکسیون از کارت های اینترنت داشتم !
چقدر همیشه بین دوستام شکایت این بود که اینترنت زود تموم میشه!
یه عده هم همیشه منتظر !
وبسایت ها پر شده بود از ترفند هایی برای اینکه بشه از کارت اینترنت تموم شده استفاده کرد !
برای من که بهترین و مطمئن ترین روش در صرفه جویی در مصرف اینترنت این بود که اینترنت رو وصل میکردم ، وبلاگ رو باز میکردم ، قسمت نوشتن مطلب رو می آوردم و بعد اینترنت رو قطع میکردم تا در حین نوشتن مطالبم الکی استفاده نشه!
حتی مورد داشتیم که وی در حین نوشتن کامنت هم از این روش بهره میبرده !
خلاصه که اینجوریا!
حالا من اینجام برای نوشتن حرف هام!
خونه جدیدم مبارک!
راستی سلام!