قفل کارتی چیست؟
قفل کارتی دارای یک رمز امنیتی است که به کاربر امکان می‌دهد از طریق درب‌های الکتریکی به داخل فضا دسترسی پیدا کند. این سیستم به یک کارت خوان (نصب شده روی درب) نیاز دارد که با کشیدن کارت روی کارتخوان (مانند دستگاه خودپرداز) یا قرار دادن کارت روی کارتخوان، مجوز دسترسی صادر می‌شود. با استفاده از کلید کارتی، کاربران دیگر نیازی به استفاده از کلید فیزیکی (فلزی) ندارند.
درعوض، یک مجوز دسترسی در داخل کارتخوان و یک تراشه در کارت تعبیه شده است که کد منحصربه فرد کارت توسط کارتخوان بررسی می‌شود. هنگامی که کارتخوان اعتبار دسترسی را تشخیص داد، با قفل درب ارتباط برقرار می‌کند و سیگنالی را به قفل مبنی بر صحت اطلاعات ورودی ارسال می‌کند. سپس به کاربر اجازه ورود داده می‌شود. کل این فرآیند کمتر از یک ثانیه به طول می‌انجامد.
انواع قفل کارتی
نحوه دسته‌بندی این قفل هوشمند از طریق نوع کارت است:
۱- کارت ویگند (Wiegand Cards)
برخی از اولین کارت‌های کلیدی که برای یک سیستم قفل کارتی ایجاد شدند، کارت‌های Wiegand بودند که به نام مخترع آنها نامگذاری شده‌اند. در دهه ۱۹۷۰، جان آر ویگند کشف کرد که سیم مخصوص حرارت داده شده از آهن، کبالت و وانادیوم با عبور از یک میدان مغناطیسی به طور ناگهانی قطب را تغییر می‌دهد. یک حسگر پالس در صورت کشیدن کارت می‌تواند چندین سیم رت از طریق میدان به داده تبدیل کند.
یک کارت کلید ویگند از دو خط موازی سیم کوتاه برای ذخیره داده‌های باینری در قطبیت مغناطیسی استفاده می‌کند. هنگامی که کارت از طریق کارتخوان کشیده می‌شود، سیم‌ها به صورت یکسان و نقاط خالی به عنوان صفر ثبت می‌شوند. شماره منحصر به فرد ویگند سپس برای تأیید اعتبار به کنترل کننده ارسال می‌شود.
این کارت ماندگاری بالاتری نسبت به سایر کارت‌های کلیدی دارد زیرا حاوی میکروچیپ یا سایر قطعات شکستنی نیست. در حالی که امروزه از کارت‌های ویگند به ندرت استفاده می‌شود، پروتکل ویگند هنوز هم رابط استاندارد اتصال کارتخوان‌ها و اسکنرها به کنترل کننده‌ها است.
۲- کارت مغناطیسی (Swipe Cards)
با استفاده از فنآوری موجود در قفل کارتی، کارت‌های نوار مغناطیسی (نوار مشکی رنگ پشت کارت) برای انتقال اطلاعات در یک مغناطیس‌خوان کشیده می‌شوند. نوار مشکی از آهن رباهای قطبی کوچک در چندین مسیر تشکیل شده است و مجموعه داده‌های بسیار طولانی‌تری را از یک کارت ویگند ایجاد می‌کند. هنگام کشیدن کارت در کارتخوان، آهن ربا ولتاژ متفاوتی را ایجاد کرده و آن را به اعتبار دودویی تبدیل می‌کند
در حالی که اصل کار این کارت مانند ویگند است، آهن ربا به طور دائمی رمزگذاری نمی‌شود، بنابراین می‌توان آن را در صورت لزوم – یا به طور تصادفی – دوباره برنامه‌ریزی کرد. در طی کشیدن کارت، ساییدگی و پارگی می‌تواند نوار مغناطیسی را خراب کند، به این معنا که امکان دسترسی به داخل فضا از بین می‌رود.
۳- کارت آر اِف آی دی (RFID Cards)
در موارد بدون تماس (لمس یا کشیدن روی کارتخوان) معمولاً از رادیو فرکانس شناسایی یا RFID برای انتقال داده‌های ذخیره شده در میکروچیپ استفاده می‌شود. این کارت برای برقراری ارتباط با خواننده از فرکانس پایین ۱۲۵ کیلوهرتز استفاده می‌کند. کارت آر اف آی دی می‌تواند به طور فعال توسط یک باتری لیتیوم یا توسط کارتخوان تغذیه شود که به طور مداوم یک سیگنال رادیویی بُرد کوتاه را ارسال می‌کند.
هنگامی که کارت به اندازه کافی به کارتخوان نزدیک می‌شود، کارت انرژی کافی را برای ارسال شناسه روی تراشه برای خواننده ارسال می‌کند، سپس در صورت تأیید اعتبار اجازه دسترسی به داخل داده می‌شود. کاربر برای ورود به داخل محیط باید در فاصله ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر کارتخوان قرار گیرد. کارت RFID با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته قابل کپی شدن است.
- کارت اِن اف سی (NFC Cards)
عبارت «کارت هوشمند» معمولاً به معنای کارت‌های RFID با فرکانس بالا است که برای انتقال داده ها از Near-Field Communication یا به اصطلاح NFC استفاده می‌کند. فنآوری NFC با سرعت ۱۳٫۵۶ مگاهرتز معمولاً در قفل کارتی بدون تماس مشاهده می‌شود. آنها هنوز هم از انرژی القایی غیرفعال استفاده می‌کنند، اما این کارت ظرفیت ذخیره سازی بیشتری نسبت به کارت‌های ۱۲۵ کیلوهرتز RFID دارد،
بنابراین می‌توانند علاوه بر ذخیره اطلاعات، رمزگذاری داده‌های را نیز انجام دهند. به همین ترتیب، امنیت آنها بیشتر از RFID و دیگر انواع کلید کارتی است و قابل کپی شدن نیستند. اما مهمترین عیب کارت NFC، بُرد کوتاه نسبت به RFID است کاربر باید در فاصله ۱۰ سانتی‌متری نسبت به کارتخوان قرار گیرد تا به داخل دسترسی داشته باشد.
منبع: https://digidl.net/%d9%82%d9%81%d9%84-%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%aa%db%8c-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa/