نظام آموزش و پرورش رسمی تا چه اندازه در تحقق اهداف خود موفق بوده است؟
«برای تحقق اهداف تربیتی از چه روش‌هایی می‌توان استفاده کرد؟»
«امروزه تا چه اندازه به تفاوت‌های بین یادگیرندگان توجه می‌شود؟»
فناوری‌های نوین چه کاربردی در آموزش دارند؟
فرایند تغییر پارادایم در نظام آموزش و پرورش چگونه بوده است؟
«چگونه می‌توان از بحران‌هایی همانند بحران کرونا به عنوان یک فرصت برای نظام آموزش و پرورش استفاده کرد؟»
همان‌طور که همه ما می‌دانیم حوزه تعلیم و تربیت، حوزه‌ای است که در بین عموم افراد جامعه کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد و یا اینکه به حاشیه رانده می‌شود. بنابراین، این کم‌توجهی باعث شده تا عواقب «جبران‌ناپذیری» برای دانش‌آموختگان و والدین و معلمان و سایر ذی‌نفعان آن به وجود بیاید که در نهایت این تاثیرات متوجه کل جامعه است.
کتاب «گذار در بحران» تازه‌ترین اثر اردوان مجیدی پژوهشگر حوزه تعلیم و تربیت،به دنبال روشن سازی مسیری «برای نظام آموزش و پرورش» است که از طریق آن جامعه بتواند به اهداف مطلوب خود دست یابد.
به عقیده ایشان نظام آموزشی ما با بحران‌هایی مواجه است که مهم‌ترین این بحران‌ها، بحران ماهوی است. بدین معنا که نظام آموزشی ماموریت خود را فراموش کرده است و اهدافی به غیر از آنچه باید محقق سازد را دنبال می‌کند.
«کتاب گذار در بحران» با آوردن مثال‌ها، تجربه‌ها و واقعیت‌های گوناگون از محیط اطرافمان و اتفاق بزرگ و مهیبی (ویروس کرونا) که متاسفانه نه تنها جان هموطنانمان را گرفت بلکه شرایط آموزشی را برای خیلی از دانش آموزان کشورمان را سخت کرد.
کرونا یک تغییر کوچک بود که ما را با بحران‌های زیادی در حیطه آموزش مواجه کرد. اینجا است که ما باید به تغییرات غیر قابل پیش بینی توجه کنیم در غیر این صورت ما با سیل عظیمی از دانش آموختگان بیسواد و بی‌اعتماد به نفس و بدون هدف روبرو خواهیم شد.چرا که سیستم آموزشی ما از گذشته تاکنون با بحران‌هایی مهم‌تری از بحران کرونا مواجه بوده است.
منبع: برداشتی آزاد از کتاب گذار در بحران اثری تازه از اردوان مجیدی