امروزه وجود آب گرم و گرم شدن فضای محیط از نیاز های اساسی افراد است.
پکیج دیواری و آبگرمکن دیواری دارای مزایا و معایبی هستند که وجه تشابه هر دو تولید آب مصرفی بوده در این میان اما مزیتی که پکیج ها نسبت به آبگرمکن ها دارند و با یک تیر دو نشان می زنید ، این است که دیگر به بخاری و وسایل گرمایشی نیازی نخواهید داشت.
آبگرمکن دیواری یا آبگرمکن فوری، بدون مخزن هستند که آبگرم مصرفی را تولید می کنند.
پکیج دیواری در واقع ترکیبی از آبگرمکن و بخاری است که علاوه بر تامین آب گرم مصرفی، فضای خانه را گرم می‌کند. به‌نوعی عملکرد آبگرمکن و سیستم گرمایش را در یک مجموعه ارائه می‌دهد.
پکیج ها یک موتورخانه کوچک با راندمان بالا و کمترین مصرف انرژی و اشغال فضای کم در خانه می باشد.
بغیر از موارد گفته شده از کاربری متفاوت پکیج و آبگرمکن، تفاوت پکیج دیواری و آبگرمکن دیواری به لحاظ ابعادی، ظرفیت حرارتی، عملکرد و تجهیزات داخلی وجود دارد که در ادامه به بررسی آنها می پردازیم.
تفاوت پکیج دیواری و آبگرمکن دیواری به لحاظ ابعادی و ظرفیت حرارتی
آبگرمکن دیواری به نسبت پکیج دیواری دارای ابعاد کوچکتری است.
آبگرمکن دیواری در سه ظرفیت ۱۸۰۰۰، ۲۱۰۰۰ و ۲۴۰۰۰ کیلوکالری بر ساعت تولید می‌شود اما پکیج حرارتی در بازه ۲۲۰۰۰ تا ۵۲۰۰۰ کیلو کالری تولید می شود.
تفاوت پکیج و آبگرمکن به لحاظ عملکرد
پکیج دیواری که برای تولید آب گرم مصرفی و تولید آب گرم گرمایش به کار می‌رود دارای یک مبدل دو منظوره و یا دو مبدل حرارتی مجزا برای این کار است.
در پکیج های دو منظوره و یا همان تک مبدل آب گرم مصرفی و آب گرم گرمایش هر دو به وسیله مبدل حرارتی فین دار روی شعله مستقیم گرم می شود اما در پکیج دو مبدل آب گرم گرمایش مستقیم روی شعله گرم می شود و آب گرم مصرفی در مبدل حرارتی آب به آب با استفاده از حرارت حاصل از مبدل اصلی گرم می شود.
در سیستم آبگرمکن دیواری، مبدل حرارتی صفحه و لوله مسی قرار دارد که لوله های مسی به یک صفحه حرارتی جهت افزایش سطح انتقال حرارت متصل شده‌اند که این مبدل روی مشعل آبگرمکن قرار می‌گیرد و با جریان آب داخل لوله های مسی آبگرم جریان می‌یابد.