معماری سنتی، سبکی از معماری است که در گذشته از آن بهره برده می شد. به طور کلی به معماری ای که در یک منطقه رواج داشته و مورد علاقه مردمان یک ناحیه می باشد، معماری سنتی آن منطقه گفته می شود. معماری سنتی ایران نیز از جذابیت های خاصی برخوردار است که با شناخت آن ها، بیش از پیش به گذشته معماری کشورمان افتخار می کنیم.
معماری سنتی چیست ؟
وقتی حرف از معماری سنتی می شود، همه ما یاد درهای چوبی با درکوب های جذاب و قدیمی می افتیم که با باز کردن این درها، پس از پیمودن مسیر راهرو به چشم انداز حیاطی با حوض فیروزه ای پر از سیب و میوه در آن می رسیم.
تصور تابش نور آفتاب به پنجره های مشبک و رنگی که روی طاقچه مادر بزرگ می تابد نیز از دیگر تصاویری است که در ذهن ما تداعی می شود. این ها مواردی می باشند که تداعی گر بافت معماری سنتی ایرانیان است.
معماری سنتی به سبکی از معماری گفته می شود که در یک منطقه یا محله، از محبوبیت خاصی برخوردار است و عموما نیز در گذشته ایجاد شده است. معماری سنتی ویژگی هایی دارد که توسط معماران و طراحان مورد استفاده قرار می گیرند. دو نمونه از این ویژگی ها عبارتند از:
- تعهد و احترام به حفظ پیوند با سبک های پیشینی که در معماری آن ساختمان به کار گرفته شده است.
- استفاده مجدد از مصالح یا طراحی خانه ها و ساختمان هایی که با طرح ساختمان ها در منطقه سازگار و یکپارچه است.
معماری سنتی ایران
قدمت معماری سنتی ایران به حدود هزاره هفتم پیش از میلاد بازمی گردد و طی گذشت سالهای متمادی دست خوش تغییرات بسیار زیادی شده تا اینکه به شکل کنونی رشد پیدا کرده است، معماری سنتی ایران، تجلی نمادین جهانی ابدی و ازلی است؛ در معماری سنتی برخی ویژگی ها توسط معماران و سازندگان، بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد به عنوان مثال تعهد به حفظ پیوند با سبک های پیشین معماری ساختمان، استفاده مجدد از مصالح یا طراحی خانه‌ها و ساختمان هایی که با طرح ساختمان‌ها در منطقه سازگار و یکپارچه است.
رعایت این موارد باعث شده است تا حس یکپارچگی و پیوستگی خاصی با گذشته برقرار شود و حس خوب و خوشایند ظاهر سنتی حفظ و حس وحدت برای ساکنان محله فراهم شود که این خود امر مهمی است؛ در سبک معماری سنتی ایران، توجه بیشتر درباره‌ی مصالح کاربردی در ساختمان و چگونگی عملکرد آن هاست. سبک سنتی روشی است که زمان گذشته را دربر گرفته وهمچنان به سوی جلو با موفقیت پیش می‌رود.