اریتریتول - مانند شکر بدون کالری؟
شیرین کننده کم کالری اریتریتول ممکن است خیلی درست به نظر برسد. طبیعی است ، عوارض جانبی ایجاد نمی کند و طعم آن تقریباً دقیقاً مانند قند است - بدون کالری.
جهت فروش اریتریتول کلیک نمایید و محصولات را مورد بررسی قرار دهید.
اساساً ، این ماده تمام مواردی را دارد که درباره قند معمولی خوب است ، بدون هیچ یک از منفی ها ، گرچه برخی از رسانه ها فواید آن را زیر سوال می برند. این مقاله مبتنی بر شواهد ، مزایا و عوارض جانبی احتمالی اریتریتول را بررسی می کند.
اریتریتول چیست؟
اریتریتول به یک دسته از ترکیبات به نام الکل های قند تعلق دارد. بسیاری از الکلهای قندی مختلف توسط تولید کنندگان مواد غذایی استفاده می شود. اینها شامل زایلیتول ، سوربیتول و مالتیتول هستند.
اکثر آنها به عنوان شیرین کننده های کم کالری در محصولات بدون قند یا کم قند عمل می کنند. بیشتر الکلهای قندی در طبیعت به ویژه در میوه ها و سبزیجات به مقدار کم یافت می شوند.
نحوه ساختار این مولکول ها به آنها توانایی تحریک گیرنده های طعم شیرین روی زبان شما را می دهد. به نظر می رسد اریتریتول کاملاً متفاوت از الکلهای قندی دیگر است.
خلاصه
اریتریتول نوعی الکل قندی است که به عنوان شیرین کننده کم کالری استفاده می شود. فقط 6٪ کالری موجود در مقدار مساوی قند را تأمین می کند.
آیا اریتریتول بی خطر است؟
به طور کلی ، اریتریتول بسیار ایمن به نظر می رسد.
مطالعات متعددی در مورد سمیت و تأثیر آن بر روی متابولیسم در حیوانات انجام شده است.
با وجود تغذیه طولانی مدت مقادیر زیاد اریتریتول ، هیچ عارضه جانبی جدی مشاهده نشده است
یک نکته مهم در اکثر الکلهای قندی وجود دارد - آنها می توانند باعث مشکلات گوارشی شوند.
بدن شما به دلیل ساختار شیمیایی منحصر به فرد ، قادر به هضم آنها نیست و از بیشتر سیستم گوارشی یا بدون رسیدن به روده بزرگ بدون تغییر عبور می کنند.
در روده بزرگ ، آنها توسط باکتری های ساکن تخمیر می شوند که به عنوان محصول جانبی گاز تولید می کنند.
در نتیجه ، خوردن مقادیر زیاد الکل های قندی ممکن است باعث نفخ شکم و ناراحتی های گوارشی شود. در حقیقت ، آنها به دسته ای از فیبرها معروفند که به آنها FODMAP می گویند.
با این حال ، اریتریتول با الکلهای قندی دیگر متفاوت است. بیشتر آن قبل از رسیدن به روده بزرگ در جریان خون جذب می شود
مدتی در خون گردش می کند ، تا اینکه در نهایت بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود. حدود 90٪ اریتریتول از این طریق دفع می شود