شمایی که بازی با گاز هلیوم از تفریحات جدیتون در مهمانی های تولد است، خیلی بهتره که این مطلب را تا انتها مطالعه کنید تا از عواقب احتمالی این کار مطلع شوید. این مطلب نه تنها برای خریداران بادکنک های تولید بلکه برای تمامی کسانی که به دنبال تمامی کاربردهای گاز هلیوم می باشند هم مفید است.
اگر به دنبال موارد زیر می باشید با ما تا انتهای این مطلب کوتاه برای 2 دقیقه همراه باشید:
• تعریف هلیوم
• درباره ی هلیوم
• کاربرد گاز هلیوم
پیدایش و ویژگی های هلیوم
هلیوم عنصری با بسیاری خصوصیات چشمگیر و تاریخچه جذاب. ارزیابی دقیق اثرات احتمالی قانون خصوصی سازی هلیوم در سال 1996 بدون درک اولین دلیل از اهیت بسیار زیاد هلیوم و زمینه تاریخی قانون امکان پذیر نیست. در این فصل خصوصیاتی که هلیوم را به یک منبع منحصر به فرد تبدیل کرده و مروری بر تاریخچه استفاده از هلیوم تا سال 1996 که قانون وضع شده است، ارائه می دهد.
منحصر به فردی هلیوم
اتم هلیوم از هر عنصر دیگری کوچکتر است و در سبکی تنها بعد از اتم هیدروژن است. از ساختار پایدار و متقارنی برخوردار است. هسته اتم بسته به ایزوتوپ از دو پروتون و یک یا دو نوترون تشکیل شده است. دو الکترون هلیوم یک پوسته کروی بسته را تشکیل می دهد که محکم به هسته متصل است. پتانسیل یونیزاسیون برای هلیوم بیشتر از هر عنصر دیگری می باشد. در نتیجه، هلیوم از نظر شیمیایی بی اثر است و با سایر عناصر ترکیبات پایدار ایجاد نمی کند.
نیروهای جذاب بین اتم های هلیوم نیز به قدری ضعیف هستند که هلیوم در کمترین دمای روانگرایی را در بین تمام گازهای دائمی دارد و بر خلاف تمام عناصر دیگر، با کاهش دما به سمت صفر مطلق، تحت فشار بخار خود یخ نمی زند.
از بین دو ایزوتوپ هلیوم پایدار، سبک ترین هلیوم شماره 3 می باشد. این ایزوتوپ نسبتا نادر است و پس از فروپاشی رادیو اکتیو ایزوتوپ هیدروژن تریتیوم به عنوان محصول جانبی تولید صلاح هسته ای بدست می آید. ایزوتوپ هلیوم سنگین تر، هلیوم 4 حالت فراوان تری است و از تعدادی منبع از جمله جو زمین در دسترس است. با این حال، همانطور که بعدا در مورد آن بحث خواهد شد، از نظر اقتصادی به عنوان محصول جانبی تولید گاز طبیعی بدست می آید.
اولین استفاده در مقیاس بزرگ از هلیوم برای اهداف غیر علمی جایگزینی آن برای هیدروژن به عنوان گاز بالابر در کاربردهای سبک تر از هوا به عنوان مثال: بالن، زیپلاین و غیره .
اگرچه هیدروژن حدود 7 درصد بیشتر از هلیوم لیفت ایجاد می کند، اما بسیار خطرناک تر است.
تاریخچه استفاده از هلیوم
هلیوم اساسا قبل از قرن بیستم ناشناخته بود. این اولین بار در طیف برجستگی های خورشیدی مشاهده شده، در هنگام خورید گرفتگی در 18 آگوست 1868. هنر مشاهدات طیفی و علاقه به آنها از زمان کسوف کامل خورشیدی به اندازه کافی پیشرفت کرده بود که حداقل شش ناظر جداگانه قادر به شناسایی یک خط طیف سنجی جدید در جو خورشید. در ابتدا تصور می شد که این خط از سدیم باشد اما بعدا در همان سال نتیجه گیری شد که در واقع شواهد یک عنصر جدید است. این عنصر از کلمه یونانی خورشید به عنوان هلیوم نامگذاری شد.