در ادامه این مطلب سعی داریم به معرفی فیلم نوجوانانه خیابان آواز (Sing Street) بپردازیم. با ما همراه باشید.
فیلم Sing Street یا «خیابان آواز» یکی دیگر از بهترین فیلم های نوجوانانه در این فهرست محسوب می‌شود که با بودجه 4 میلیون دلاری ساخته شده و فروش زیادی هم نداشته است؛ اما در ژانر فیلم های تینیجری، این اثر را نمی‌توان نادیده گرفت. این فیلم که محصول مشترک ایرلند، آمریکا و انگلستان است، داستان چند نوجوان را روایت می‌کند که قصد دارند یک گروه موسیقی بسازند. در هفتادوچهارمین مراسم گلدن گلوب، Sing Street نامزد جایزه بهترین فیلم (موزیکال یا کمدی) شده بود.
در ادامه به معرفی کامل این فیلم خواهیم پرداخت.
معرفی فیلم خیابان آواز
- سال ساخت: 2016
- کارگردان: جان کارنی (John Carney)
- بودجه ساخت: 4 میلیون دلار
- میزان فروش: 13.6 میلیون دلار
- امتیاز IMDB: نمره 8
- بازیگران: لوسی بونتون، ماریا دویل کندی، آیدان گیلن، جک رینور، فردیا والش-پیلو و مارک مک‌کنا
سال 1985، ایرلند، کانر Conor یک پسر 15 ساله است که در محله‌ای در دوبلین به همراه والدین، برادر بزرگ‌تر و خواهرش زندگی می‌کند. وضعیت اقتصادی خانواده خوب نیست و پدر و مادر سعی دارند که از مخارج ماهیانه خانه کم کنند. به همین دلیل از کانر می‌خواهند که مدرسه‌ی خصوصی خود را تغییر داده و به یک مدرسه ارزان‌تر که توسط یک کشیش به نام برادر بکستر Br. Baxter اداره می‌شود برود.
کانر علی‌رغم میلش آن را پذیرفته و وارد مدرسه‌ی جدید می‌شود. مدرسه‌ای که ظاهراً دانش‌آموزانش هر کاری می‌کنند به‌جز درس خواندن. مدرسه دارای قوانینی است که بعضاً توسط برادر بکستر وضع شده و کمی عجیب می‌نماید مانند این یکی که دانش‌آموزان فقط باید با کفش سیاه‌رنگ به مدرسه وارد شوند.
از یکی از دانش‌آموزان قلدر مدرسه که مشکل خانوادگی نیز دارد کتک‌خورده و همکلاسی دیگری برای راحت‌تر بودن در مدرسه فنونی را به او آموزش می‌دهد. دختر جوانی در خانه‌ای روبروی مدرسه زندگی می‌کند. کانر علی‌رغم صحبت دوستش در مورد سخت‌گیر بودن دختر با او وارد صحبت می‌شود. برای اینکه بتواند او را ترغیب به ادامه‌ی آشنایی کند خود را خواننده‌ی یک گروه موسیقی معرفی می‌کند و به دختر پیشنهاد می‌دهد در ویدیو کلیب جدید گروهش نقش بازی کند و دختر نیز قبول می‌کند.
حال او مجبور است که سریعاً یک گروه موسیقی‌ایجاد کند. به کمک دوستش با دانش‌آموز دیگری که به نوازندگی آلات موسیقی آشنایی دارد شروع به جمع‌وجور کردن یک گروه می‌کنند. آن‌ها بالاخره موفق می‌شوند که یک گروه 6 نفره تشکیل دهند و نام "خیابان آواز Sing Street" ( از روی نام خیابانی که مدرسه در آن است Synge Street) را بر روی گروه خود می‌گذارند.
نقد و بررسی فیلم خیابان آواز Sing Street
فیلم خیابان آواز از قصه‌ی جالبی برخوردار است. قصه‌ای که عشق انسانی و موسیقی یکدیگر را می‌آفرینند. پسر نوجوانی که برای جلب‌توجه دختری به موسیقی کشیده می‌شود و امواج پراحساس موسیقی که او را به درون دریای متلاطم عشق می‌برد. این اشتیاق او را به سرودن ترانه وادار می‌کند برای وصف حالتی از خود و یا معشوقه‌اش یا فریاد تنفرش از قوانین بی‌پایه و خودساخته‌ی مدیر مذهبی مدرسه و یا از آنچه که موجب فروپاشی خانواده‌اش شد.
موسیقی موجب می‌شود تا برادرش را واضح ببیند و درد او که دائماً به دود سیگار بدل می‌شود را حس کند. برادری که در انزوای خانه، آرزوهای بربادرفته‌اش را با صفحه‌های موسیقیای که نتوانسته بودند او را برخلاف برادر کوچکش نجات دهند تکرار و تکرار می‌کند و با ذهنی خسته و تنی درهم‌شکسته در اسکله‌ی آن جزیره غم‌زده لااقل برای نجات برادر کوچکش پای‌کوبی می‌کند.
اصواتی خوش که از سازهای پسرکان درمی‌آید عشق و جسارت به ارمغان می‌آورد و فضای خشن و ملال‌آور مدرسه را دگرگون می‌کند. این دو به او شجاعت می‌دهند تا قلدر بی‌کله‌ی مدرسه را هم ببخشد و هم به فکر بیندازد و هم مدیر خشک‌مغز منحرف مدرسه را رسوا کند.
اگرچه در پایان فیلم واقعاً نمی‌فهمیم که عشق و موسیقی او را نجات می‌دهند یا نه، اما از این قاب زیبا که درون آن عکسی گذاشته شده است از چهره‌ی نورانی این دو در کنار هم سرشار از خوشحالی ناراحت کننده می‌شویم. قلبی که شروع به تپیدن کرد و صدای پر از هارمونی تپیدنش، همان نوای خوش موسیقی بود که این فیلم به توصیف عاشقانه‌اش مشغول است. " از صدای سخن عشق ندیدم خوش‌تر... یادگاری که در این گنبد دوار بماند.
بازی هنرپیشگان جوان و تازه‌کار این فیلم بسیار زیبا روان و درخشان است و بشدت مورد تحسین همگان واقع‌شده. تقریباً هیچ‌کدام از آن‌ها قبلاً در فیلمی بازی نکرده‌اند. جان کارنی درباره دلیلش در استفاده از بازیگران غیرحرفه‌ای توضیح می‌دهد:
چون بازیگران کودک می‌توانند عادات بسیار بدی داشته باشند که توسط مربیان بازیگری‌شان به آن‌ها آموزش داده‌شده؛ بازیگران شکست‌خورده شارلاتانی که می‌خواهند به کودکان آموزش دهند چگونه بازی کنند. آنگاه من مجبورم هر روز روی صحنه بایستم و این عادات بد را خنثی و منهدم کنم… بنابراین تصمیم گرفتم و گفتم من به آن‌ها عادات بد خودم را آموزش می‌دهم… و این برای من مهم بود که آن‌ها بااستعداد باشند و سابقه موسیقیای داشته باشند، اینکه آن‌ها به موسیقی علاقه‌مند باشند.
این فیلم با وجود فروش پایین در گیشه در زمان اکران، اما بعدها بسیار مورد توجه قرار گرفت و در وبسایت imdb از امتیاز بسیار بالایی برخوردار است. اگر از طرفداران فیلم های موسیقی محور هستید توصیه می کنم حتما یک بار این فیلم را تماشا کنید.