شبکه قابل برنامه ریزی
پیدایش SDN
3.2.1 تلاش های اولیه
نظرسنجی های خوبی از شبکه های قابل برنامه ریزی اولیه که در مسیر دستیابی به SDN سنگ قدم بودند ، در [3 ، 4] یافت می شود. برخی از کارهای اولیه در شبکه های قابل برنامه ریزی نه با روترهای اینترنت و سوئیچ ها ، بلکه با سوئیچ های خودپرداز آغاز شد. دو مثال قابل توجه کنترل تحول یافته شبکه های خودپرداز (DCAN) و سیگنالینگ باز بود.
همانطور که از نام آن مشخص است ، DCAN [5] تجزیه کنترل و مدیریت سوئیچ های خودپرداز را از خود سوئیچ ها تجویز کرده است. این کنترل توسط دستگاه خارجی انجام می شود که شبیه نقش کنترل کننده در شبکه های SDN است.
سیگنالینگ باز [6] مجموعه ای از رابط های باز و قابل برنامه ریزی را برای سخت افزار تعویض خودپرداز ارائه می دهد. مفهوم اصلی این بود که نرم افزار کنترل از سخت افزار سوئیچینگ جدا شود. این کار منجر به تلاش IETF شد که منجر به ایجاد پروتکل مدیریت سوئیچ عمومی (GSMP) شد [7]. در GSMP ، یک کنترل کننده متمرکز قادر است اتصالات را روی یک سوئیچ خودپرداز و همچنین بسیاری از عملکردهای دیگر ایجاد و آزاد کند که در غیر این صورت ممکن است از طریق پروتکل های توزیع شده در روتر سنتی حاصل شود. سوئیچینگ برچسب ، نسخه سوئیچینگ برچسب سیسکو بود و هر دو این اصطلاحات به فناوری گفته می شود که در نهایت به عنوان MultiProtocol Label Switching (MPLS) معروف شد. در واقع ، MPLS و فن آوری های مربوط به آن انحرافی از تصمیمات حمل و نقل توزیع شده و توزیع شده مشخصه روتر سنتی اینترنت است و از این نظر گامی کوچک به سوی الگوی سوئیچینگ اینترنت شبیه SDN بیشتر بود. در اواخر دهه 1990 ، Ipsilon Networks از پروتکل GSMP برای راه اندازی و از بین بردن اتصالات ATM به صورت داخلی در محصول IP Switch خود استفاده کرد. Ipsilon IP Switch [8] رابط های معمول روتر اینترنتی را از خارج ارائه می دهد ، اما پارچه داخلی سوئیچینگ آن می تواند از سوئیچ های خودپرداز برای جریانهای مداوم استفاده کند. جریان ها به عنوان یک مجموعه نسبتاً پایدار از بسته ها بین همان دو نقطه انتهایی تعریف می شوند ، جایی که یک نقطه پایانی با آدرس IP و شماره پورت TCP / UDP تعیین می شود. از آنجا که در برقراری اتصال ATM سربار وجود دارد که می تواند آن جریان را حمل کند ، این تلاش اضافی فقط در صورتی انجام می شود که IP Switch معتقد باشد که تعداد نسبتاً زیادی بسته بین نقاط انتهایی در مدت زمانی کوتاه رد و بدل می شود. این تعریف از جریان تا حدودی با مفهوم جریان در شبکه های SDN سازگار است.
پروژه شبکه فعال همچنین شامل مفهوم سوئیچ هایی بود که می توانند توسط پروتکل های مدیریت خارج از باند برنامه ریزی شوند. در مورد شبکه فعال ، سخت افزار سوئیچینگ سوئیچ های خودپرداز نبوده بلکه روترهای اینترنتی بوده است. شبکه فعال همچنین یک پیشنهاد بسیار جدید برای برنامه های قابل بارگیری کوچک به نام کپسول دارد که به صورت بسته ای به روترها می روند و می توانند رفتار روتر را در حین پرواز دوباره برنامه ریزی کنند. این برنامه ها می توانند آنقدر ریز باشند که قوانین حمل و نقل را برای یک بسته واحد ، حتی احتمالاً محموله بسته ای که حاوی برنامه است ، تجویز کنند. مفهوم شبکه فعال توسط تعدادی از پروژه ها پذیرفته شد.