شرکت نهاد قراردادی است که دو یا چند نفر آن را تشکیل می دهند و هرکدام سهمی را به میان می آورند، چه آن سهم نقد یا مبلغ به ریال باشد یا غیر نقد باشد مانند دفتر، ماشین و… و با این سرمایه شرکت به عملیات و فعالیت های تجاری می پردازند.
شرکت ها در قانون ایران انواع مختلفی دارد و مهم ترین تفاوت آن ها در نوع مسئولیت شرکا یا سهام داران آن است. برخی شرکت ها مسئولیت سهام داران و شرکا آن محدود است به همان میزانی که به شرکت آورده اند و برخی دیگر مسئولیت شرکای آن نامحدود است.
برای تشکیل شرکت و رسمیت یافتن شرکت لازم است که اساسنامه آن شرکت در اداره ثبت شرکتها به ثبت برسد. پس یکی از اسنادی که هنگام تشکیل شرکت باید تنظیم شود اساسنامه است.
اساسنامه در واقع روابط افراد را در شرکت و مهم ترین نکات شرکت را بیان می کند به همین دلیل از اساسنامه به قانون شرکت یاد می شود.
به عبارتی اگر بین شرکا اختلاف شود و یا در شرکت و انتخاب ارکان شرکت اختلاف شود اساسنامه تعیین کننده است، اساسنامه ای که از قبل با پیش بینی مواردی مانند قانون عمل می کند.