رادیاتورهای آلومینیومی ثانویه با کارایی، خنک کننده کارآمد و کاهش وزن را نسبت به طرح های معمولی ارائه می دهند. قبل از انتخاب باید مشخصات موتور، فضای موجود و ظاهر رادیاتور را در نظر گرفت.
رادیاتورهای آلومینیومی انتخاب رایج برای اکثر برنامه های کاربردی در خیابان و مسیر هستند. مشتریانی که فکر عملکردی دارند به یک یا چند مورد از دلایل زیر جایگزین رادیاتور را انتخاب می‌کنند: وزن سبک‌تر می‌خواهند، سیستم خنک‌کننده را برای کارایی بهتر ارتقا می‌دهند یا می‌خواهند ظاهر زیرپوش را بهبود بخشند.
با این حال، قبل از اینکه با خرید رادیاتور آلومینیومی پرپشت وارد شوید، باید به مشتریان یادآوری شود که اصول اولیه را در نظر بگیرند. اول از همه، باید مطمئن شوید که مسیرهای خنک کننده موتور تمیز و بدون مانع هستند.
این اغلب یک مشکل با یک موتور به اصطلاح بودجه است (هسته زباله ای که به سادگی تمیز و رنگ شده است، که سابقه ناشناخته ای دارد، یا بازسازی ارزان قیمت که در آن مسیرهای خنک کننده نادیده گرفته می شوند). و بهترین رادیاتور با قیمت بالا اگر مایع نتواند از داخل بلوک و سرها عبور کند، خنک کننده موتور کافی را فراهم نمی کند!
بر کسی پوشیده نیست که کنترل دمای کارکرد موتور با مایع خنک‌کننده هم برای طول عمر موتور و هم برای عملکرد آن بسیار مهم است. رادیاتور اجازه می دهد تا خنک کننده موتور گرم شده به این جزء خارجی گردش کند و گرما را به جو "تابش" کند.
رادیاتور به سادگی یک وسیله انتقال حرارت است. بدون آن هیچ وسیله ای وجود نخواهد داشت که دمای مایع خنک کننده افزایش یافته را آزاد کند، به جز مهاجرت از طریق مواد بلوک و سر. موتور در یک چرخه وحشیانه کار می‌کند، با مایع خنک‌کننده به سرعت داغ‌تر می‌شود تا اینکه، خوب، چیزی باید بدهد. موتور شروع به ضربه زدن و/یا پینگ می کند زیرا ترکیب گرمای اضافی و فشار احتراق از حد مجاز اکتان سوخت فراتر می رود. انفجار مداوم یاتاقان های میله ای را می زند و در نهایت می تواند سوراخ های گنبد پیستون را بسوزاند.
به این افزایش دمای روغن (با نازک شدن روغن و عدم ایجاد ویسکوزیته مورد نیاز برای یاتاقان‌ها، پین‌های پیتون، بالابرها و سایر اجزا) و آسیب اعوجاج جبران‌ناپذیر به بلوک و سرسیلندر اضافه کنید.
به عبارت دیگر، گرمای بیش از حد بحرانی که می تواند به سرعت حتی بهترین و گران ترین موتور را به انبوهی از قراضه تبدیل کند. گرمای بیش از حد نیز می تواند فشار نامناسبی را در رادیاتور وارد کند و احتمالاً منجر به ترک خوردن یا ترکیدن شود.
به یاد داشته باشید که هدف اصلی کنترل دمای موتور است. برای رسیدن به این هدف، ما باید بر انتخاب رادیاتور به عنوان جنبه اصلی کنترل دما تمرکز کنیم.
مواد رادیاتور آلومینیومی
در حالی که ساخت و ساز مس و برنج اغلب برای ظاهری قدیمی یا دوره ای مناسب مورد علاقه است، اکثر رادیاتورهای عملکرد پس از فروش دارای ساختار آلومینیومی هستند. مس یک رسانای گرما کارآمد است، اما دیواره لوله باید نازک باشد تا به اتلاف گرمای ایده آل برسد. اگر دیواره لوله نازک است، قطر لوله باید نسبتاً کوچک (.500 اینچ یا بیشتر) نگه داشته شود تا از بالون شدن لوله تحت فشار جلوگیری شود.
آلومینیوم ماده ای قوی تر و سخت تر است. در نتیجه، قطر لوله می‌تواند بزرگتر باشد (در برخی موارد تا 1.50 اینچ) و ضخامت دیواره می‌تواند بیشتر باشد، در حالی که رادیاتوری با وزن سبک‌تر تولید می‌کند (آلومینیوم حدود 60٪ سبک‌تر از مس/برنج است).
اندازه لوله بزرگتر همچنین حجم مایع خنک کننده بیشتری را فراهم می کند، به این معنی که خنک کننده بیشتری در معرض فرآیند تبادل گرما قرار می گیرد و مواد آلومینیومی قوی تر می تواند گرما و فشار بیشتری را تحمل کند.
برای کمک به نشان دادن قابلیت های اتلاف گرما، یک رادیاتور آلومینیومی دو ردیفه دارای 1 اینچ است. لوله ها گرما را تقریباً معادل یک رادیاتور مسی پنج ردیفه که دارای 0.500 اینچ است، دفع می کنند. لوله ها.
مزایا و معایب در مورد مواد چیست؟ مس نیاز به لحیم کاری دارد و سرب تمایل دارد تا اتلاف گرما را عایق کند، در حالی که آلومینیوم جوش داده می شود. با این حال، رادیاتور مسی راحت تر از رادیاتور آلومینیومی تعمیر می شود.
آیا وزن واقعا برای خیابان مهم است؟ خیر. کاهش وزن یک رادیاتور آلومینیومی (در مقایسه) یک محصول جانبی است که باعث می‌شود کمی حق بالندگی به همراه داشته باشد. با این حال، در واقعیت، وزن سبک‌تر تنها در خودروهای رقابتی که هر اونس در آن مهم است، به مشکل تبدیل می‌شود.
به طور خلاصه، یک رادیاتور آلومینیومی احتمالاً برای یک موتور با کارایی بالا و برای یک میله سفارشی (جایی که رادیاتور ممکن است بیشتر در معرض دید باشد) انتخاب بهتری است، در حالی که رادیاتور مسی/برنجی برای بازسازی یا اصلاح دوره انتخاب بهتری خواهد بود. برنامه های کاربردی. مس و آلومینیوم بسته به کاربرد، جای خود را دارند.
رادیاتورهای تک پاس و دو گذر
از نقطه نظر کارایی، چیزی به نام رادیاتور خیلی بزرگ وجود ندارد. هر چه مساحت سطح بیشتر باشد بهتر است، با بیشترین تعداد باله در هر اینچ که ممکن است. محدودیت در اندازه فقط بر اساس فضای نصب است.
هدف این است که تا جایی که ممکن است سطحی بزرگ در اینچ مربع و در بسته‌ای نازک داشته باشید. اما، بسته به نیازهای خنک کننده، و اگر فوت مربع جلویی
هیچ، اضافه کردن ردیف های بیشتر و/یا افزایش تعداد باله ها راه حل است. اگر بتوانید از پس آن بربیایید، استفاده از تعداد باله‌های بالا، چگالی هسته بیشتری ایجاد می‌کند و ممکن است به استفاده از هسته ضخیم‌تر ترجیح داده شود.
یک رادیاتور تک گذر دارای ورودی و خروجی در طرفین مخالف هسته است. مایع خنک کننده از طریق هسته جریان می یابد و از ورودی به خروجی عبور می کند. رادیاتور دو گذری اجازه می دهد خنک کننده در اولین عبور خود از نیمه بالایی رادیاتور عبور کند، سپس خنک کننده را در قسمت پایینی رادیاتور در گذر دوم حرکت می دهد. رادیاتورهای دو گذر دارای ورودی و خروجی هستند که در یک سمت رادیاتور قرار دارند.
تئوری این است که انتقال حرارت در طراحی دو گذر بهبود می یابد زیرا مایع خنک کننده با سرعت بیشتری در هر نیمه حرکت می کند و تلاطم خنک کننده بیشتری ایجاد می کند. یک رادیاتور دو گذر معمولاً تا 15 درصد راندمان بیشتری را برای منطقه خنک کننده موجود فراهم می کند.
با توجه به تعداد ردیف‌های هسته، قاعده کلی این است که تا آنجایی که می‌توانید از رادیاتور ضخیم استفاده کنید (باز هم افزایش سطح مایع خنک‌کننده). با این حال، در اینجا دو مکتب فکری وجود دارد: از یک طرف، یک هسته نازک تر جریان هوا را آسان تر می کند.
با افزایش تعداد ردیف‌ها، برخی پیشنهاد می‌کنند که ردیف‌های عقب در معرض گرمای آزاد شده توسط ردیف‌های جلو قرار گیرند. برخی دیگر پیشنهاد می‌کنند که افزایش سطح (ردیف‌های بیشتر، هسته ضخیم‌تر) مفیدتر از ضرر است، و تا زمانی که جریان هوا کافی باشد، ردیف‌های بیشتر بهتر است.
من همیشه بزرگ‌ترین و ضخیم‌ترین هسته‌هایی را که برنامه در خود جای می‌دهد جای می‌دهم و هرگز پشیمان نبودم. اگر کمی زیاده روی کنید (آخرین باری که با یک ماشین عضلانی یا موتور میله خیابانی که خیلی خنک کار می کرد چه زمانی برخورد کردید؟)، باید بتوانید به هر حال برای تنظیم دمای مایع خنک کننده به ترموستات تکیه کنید.
انتخاب رادیاتور آلومینیومی
انتخاب بین رادیاتور ایران رادیاتور جریان متقاطع یا جریان پایین تا حد زیادی به فضای موجود بستگی دارد، اما هر کدام را که انتخاب کنید، می‌خواهید سطح هسته را به حداکثر برسانید. اگر ابعاد رادیاتوری را می طلبد که پهن تر از ارتفاع آن باشد، جریان متقاطع بهترین انتخاب است. اساساً هر دو سبک کار می کنند.
رادیاتور جریان متقاطع دارای یک مخزن عمودی در هر طرف است. مایع خنک‌کننده (که توسط پمپ به امتداد هل داده می‌شود) از مخزن فشار قوی (ورودی) با دریافت مایع خنک‌کننده از موتور، از طریق هسته به مخزن کم فشار (خروجی) در مسیر بازگشت به موتور حرکت می‌کند.
یک رادیاتور جریان پایین دارای مخازن افقی بالا و پایین است. وقتی مایع خنک‌کننده داغ از موتور خارج می‌شود، وارد مخزن بالایی می‌شود و از طریق گذرگاه‌های لوله‌ای در هسته، به سمت مخزن پایین حرکت می‌کند که توسط پمپ آب فشار داده می‌شود و به کمک گرانش می‌رود. در طول مسیر، هنگامی که مایع خنک کننده از هسته عبور می کند، باله ها سطح بیشتری را برای انتقال گرما به جو فراهم می کنند.
در تئوری، گفته می‌شود که رادیاتور جریان متقاطع کارآمدتر از رادیاتور جریان پایین است، زیرا درپوش فشار رادیاتور در سمت فشار کم قرار دارد و اجازه می‌دهد موتور با سرعت بالا بدون فشار دادن مایع خنک‌کننده به درپوش فشار، کار کند.
سطح (معمولا) بزرگتر یک رادیاتور جریان متقاطع نیز ممکن است ظرفیت رادیاتور و سطح خنک کننده را افزایش دهد. با این حال، اگر مالک وسیله نقلیه مایل به یک ظاهر اصلی "دوره ای" باشد، طراحی پایین جریان ممکن است تنها انتخاب باشد. همچنین، نصب مجدد رادیاتور جریان متقاطع در محفظه موتوری که در ابتدا برای یک واحد جریان پایین طراحی شده بود، ممکن است به زمان مشخصی نیاز داشته باشد.
به زبان ساده، از سبکی استفاده کنید که بهترین تناسب را دارد، همیشه مطمئن شوید که از فضای موجود از نظر مساحت هسته رادیاتور به طور کامل استفاده می کنید.
درپوش های فشار رادیاتور آلومینیومی
به طور طبیعی، هنگامی که مایع خنک کننده موتور گرما را جذب می کند، منبسط می شود و فشار سیستم را ایجاد می کند. هنگامی که این فشار به میزان فشار درپوش می رسد، دریچه درپوش باید باز شود تا مایع خنک کننده سرریز شود. این همچنین به جلوگیری از ورود هوا به سیستم خنک کننده کمک می کند. هنگامی که رادیاتور خنک می شود، خلاء ایجاد می شود که اجازه می دهد هر سرریزی از مخزن سرریز به سیستم برگردد.
هنگامی که انبساط مایع خنک کننده در حدود 200 درجه فارنهایت، حدود 16 رخ می دهد.