شعر ندانی که ایران نشست منست از فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی، یکی از شاعران معروف و حماسه آفرین ایرانی است. فردوسی سراینده شاهنامه است. شاهنامه حماسه ملی ایران است. عالمان و بزرگان، فردوسی را بزرگترین سراینده و شاعر پارسی گو (به زبان فارسی) دانسته اند. حکیم ابوالقاسم فردوسی در جهان شهرت بسیاری دارد. فردوسی را حکیم سخن و حکیم طوس می‌نامند. حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال 329 هجری قمری مصادف با سال 940 میلادی در روستای پاژ در شهرستان طوس استان خراسان چشم به جهان گشود و در سال 416 هجری قمری دار فانی را وداع گفت.

تنها سروده ی روشن شده از ابوالقاسم فردوسی حکیم طوس، شاهنامه است. شاهنامه فردوسی، پر آوازه ترین سرودهء وی است و همچنین یکی از بزرگترین نوشته های ادبیات کهن پارسی، شاهنامه فردوسی است.

حکیم سخن ابوالقاسم فردوسی شاهنامه را در سال ۳۸۴ ه‍جری قمری، 3 سال قبل از بر تخت نشستن محمود، به پایان رساند و در ۲۵ اسفند سال ۴۰۰ هجری قمری برابر با ۸ مارس سال ۱۰۱۰ میلادی، در سن هفتاد و یک سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند.

شعر ندانی که ایران نشست منست از فردوسی

ندانی که ایران نشست منست / جهان سر به سر زیر دستِ منست

هنر نزد ایرانیان است و بـس / ندادند شیر ژیان را بکس

... مشاهده ادامه مطلب ...

منبع: سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ