آیا می دانید چند نوع سبک رقص وجود دارد؟ مطابق با تاریخچه رقص، بیش از ۴۲ سبک رقص مختلف وجود دارد. شرکت در انواع رقص های مختلف، مزایای زیای برای کودکان دارد. در ادامه مطلب درمورد تعدادی از رقص ها و مزایای آنها توضیح داده ایم. پس لازم است سبک های رقصی را که کودکتان به آنها علاقه دارد، بررسی کنید تا اطلاعات بیشتری کسب کنید.
انواع سبک رقص ها
پیدا کردن سبک رقص مناسب شما، از اهمیت زیادی برخوردار است. افراد، علایق و سلایق مختلفی دارند و ممکن است از سبک های رقص متفاوتی لذت ببرند. موارد زیر ۶ نوع سبک رقص هستند که کودک شما ممکن است به آنها علاقه داشته باشد:
1. باله کلاسیک
باله کلاسیک، هم یک سبک رقص است و هم یکی از انواع رقص باله محسوب می شود. این رقص، شکل سنتی تکنیک باله که طی قرن ها آموزش داده و اجرا شده است را توصیف می کند. باله کلاسیک به فداکاری، نظم و حرکات باوقار و روان، تأکید زیادی دارد. خط کشیده، شکل درست، تکنیک و چرخش پاها، مهمترین اصل باله کلاسیک است.
رقص آرایی پیچیده، در تلاش است تا تنها با بکارگیری حرکات باله، داستانی را روایت کند. این چارچوب ها، برای اولین بار در قرن نوزدهم پایه ریزی شدند. جالب است بدانید که امروزه مهارتها، رقص آرایی ها و اجراهای مشابهی صورت می گیرد. رقص کلاسیک، این سنت های بنیادی را به آینده انتقال می دهد.
2. جاز
رقص جاز از نظر تاریخی سبک های رقص بسیار متفاوتی را در بر می گیرد. منشأ سبک های مختلف جاز همگی به ریتم ها و رقص های آمریکایی- آفریقایی بر می گردد. جاز، عناصر تپ دنس و باله را در بر می گیرد و برخلاف حرکات قوی و بلند باله، از سبک بدن و اندام شل استفاده می کند.
رقصنده های جاز، اغلب نزدیک تر به زمین می رقصند. گرچه، آنها حرکات ترکیبی چرخشی و جهشی منحصر به فردی را اجرا می کنند. اغلب اوقات، جاز در تأترهای موزیکال، موزیک ویدیوها، مکان های تفریحی و شرکت های حرفه ای در سراسر دنیا یافت می شود. اگر مسابقه های رقص را تماشا کنید، اغلب سبک رقص جاز را مشاهده خواهید کرد.
3. لیریکال
بسیاری از رقصنده ها، به سبک رقص لیریکال علاقه دارند، زیرا حد وسط بین رقص باله و جاز است. این نوع رقص، احساسات قوی را در انسان برمی انگیزد. رقصنده ها و طراحان رقص، تا حد زیادی به احساس موسیقی تکیه می کنند.
حرکات رقص لیریکال، نسبت به باله از دقت پایین تری برخوردارند و تمرکز آنها بیشتر روی مفهوم می باشد. طراحان رقص، از سبک های مختلف موسیقی برای خلق احساسات مورد نظر خود استفاده می کنند. حرکات لیریکال در تلاشند تا مفهوم موسیقی را زنده کنند. مخاطبان از رقص لیریکال لذت می برند، زیرا درک آن را آسانتر می دانند.
این نوع رقص، اغلب تصاویر زیبایی خلق می کند. رقصنده ها صحنه رقص را با جهش ها، چرخش ها و حرکات راه رفتن منحصر به فرد خود پر می کنند و معمولاً نسبت به سایر سبک های رقص، به حرکات فیزیکی کمتری نیاز دارد. این رقص برای همه ی افراد با سنین مختلف و انواع فرم بدنی، مناسب است. همچنین پیشینه یکپارچه رقص باله و جاز، موجب ادغام آنها در سبک لیریکال می شود.
4. رقص تپ دنس
رقص تپ، به طور سنتی به شکل تک نفره اجرا می شود. در این نوع رقص، رقصنده ها با استفاده از صفحه های فلزی کوچکی درکف کفش خود، صداهای ریتمیکی ایجاد می کنند. گاهی اوقات، این صفحه های فلزی، موسیقی ایجاد می کنند و بنابراین نوعی موسیقی بدون ساز (آکاپلا) ساخته می شود. این تکنیک رقص در اکثرگام ها، شامل بالاتنه شُل و زانوهای اندکی خمیده می شود.
رقصنده ها، حرکات را روی کف پا اجرا می کنند و یا برای تأکید از پاشنه پا استفاده می کنند. هرچه رقص جلوتر می رود، صداهای گام ها سریعتر می شود و با چرخش همراه می شوند. رقص تپ برای اولین بار در نمایش های مینسترل در قرن نوزدهم معرفی شد. ریتمها و صداهای دقیق، کلید این سبک رقص هستند.
ادامه مطلب و فواید ورزشها در مجله خبری آرپسه