در این مقاله به مهم ترین علل پرخاشگری کودکان میپردازیم.
یکی از مسائلی که این روزها والدین بسیار با آن درگیر هستند، پرخاشگری کودکان است.
اگرچه همیشه مسئله ی پرخاشگری در کودکان بوده است و در همه ی ملت ها تا حدودی وجود دارد، اما در این روزهای کرونایی این حالات پرخاشگری در کودکان و حتی والدین بیشتر شده است.
بنابراین لازم است به این مسئله پرداخته شود تا این پرخاشگری آسیب کمتری به کودکان وارد کند.
استرس محیطی بزرگی مثل کرونا که ماه ها هم نفس همه ی آدم های دنیا در هر سنی شده است، عامل مهمی برای شکل گرفتن هرچه بیشتر برای پرخاشگری در انسان ها است.
حداقل کاری که میتوان کرد، این است که علت های دیگر را حذف کنید، زیرا کرونا یک استرس محیطی است که درواقعیت وجود دارد و اکنون شما به عنوان یک پدر یا مادر نمیتوانید آن را رفع کنید، شاید فقط بتوانید آن را تعدیل کنید، اما قادر نیستید که استرس کرونا را از زندگی خود حذف کنید.
بنابراین مهم این است که شما سایر عوامل و دلایل پرخاشگری را از زندگی کودک تا حد ممکن کمرنگ تر کنید تا اینکه استرس وجود کرونا نقش کمرنگ تری را در آسیب های کودکان داشته باشد.
در این مقاله قصد داریم علل پرخاشگری در کودکان را بیان کنیم و لازم است روی تک تک این موارد فکر شود و بنویسید که آیا کودک شما این عامل را دارد یا خیر؟
لطفا به تک تک عوامل پرخاشگری در کودکان فکر کنید و نگاه کنید اگر این عامل در کودک وجود دارد، حتما یادداشت کنید که بتوانید راهکار هایی را برای کاهش این عامل پیدا کنید.
1- مهم ترین عامل پرخاشگری کودکان الگو بودن والدین است، بنابراین اولین قدمی که باید برداشته شود، نگاه به خودتان است که آیا به عنوان یک والد و اصلی ترین و بهترین الگوی کودک پرخاشگری در درون شما وجود دارد؟ آیا زود عصبانی میشوید؟
آیا در مقابل هر مسئله ای یک واکنش عصبانی مدیریت نشده دارید و با کوچکترین عامل محیطی صدای شما بالا میرود؟ داد میزنید و پرخاش میکنید به خود کودک و یا به سایر عواملی که ایجاد میشود؟
پس ابتدا باید ببینید که آیا این الگو در زندگی کودک وجود داره یا خیر؟
شاید خود والدین پرخاشگر نباشند اما اگر اطرافیان بخصوص اطرافیان نزدیک به عنوان یک الگو پرخاشگر باشند، حتی کودکانی که در اطراف کودک شما هستند، به عنوان یک الگوی بسیار مهم در پرخاشگری او نقش دارند.
2- مشکلات گفتاری در کودکان عاملی است که میتواند باعث پرخاشگری آنها شود.
کودک در هر سنی لازم است متناسب با سن خود بتواند کلمات و عبارات را ادا کند تا ارتباط با دیگران درون او شکل بگیرد، این ارتباط نیاز به گفتگو دارد، بنابراین کودکی که متناسب با سن و توان خود توانایی بیان کلمات و جملات را ندارد، قطعا از طرف دیگران به طور کامل درک نمیشود و فکر و خواسته های او دریافت نمیشود و این خود عامل مهمی برای پرخاشگری است.
3- نا امیدی کودکان:
کودکان کمتر از بزرگسالان تحمل نا امیدی و شکست را دارند.
نا امیدی عاملی است که منجر به ناراحتی میشود و اگر هوش هیجانی بالا نباشد، بلافاصله واکنش عصبانیت و ناراحتی را به دنبال دارد، پس چقدر مهم است که روی هوش هیجانی کودکان از همان ابتدای تولد کار شود تا یاد بگیرند نا امیدی قسمتی از زندگی است و شکست هم در زندگی همه ی انسان ها از ابتدای تولد وجود دارد.
4- کمبود عزت نفس و اعتماد به نفس:
عزت نفس و اعتماد به نفس دو بال اساسی زندگی برای همه ی انسان ها است.
هنگامی که عزت نفس و اعتماد به نفس پایین است، فرد احساس میکند که به اندازه کافی ارزشمند نیست و توانایی انجام کارها را ندارد، به خود باور ندارد، حتی در سنین کودکی وقتی این دوبال زندگی کوتاه است، پر پرواز ندارد، جرئت ندارد و بنابراین بخاطر ترس هایی که دارد نمیتواند از عهده ی حرکت در زندگی خود بربیاید و بنابراین دچار خشم و پرخاشگری میشود.
5- آنچه که امروزه در زندگی کودکان دیده میشود، دیدن صحنه هایی از فیلم ها و کارتون ها و بازی هایی است که خشونت آمیز است.
از آنجایی که کودکان با کارتون و فیلم خیلی سریع ارتباط میگیرند و به شدت رفتارهای قهرمان آن کارتون روی رفتارهای کودک اثرگذار است، بنابراین هنگامی که آن صحنه های خشونت آمیز را میبیند، بخصوص در سنین پایین نمیتواند درک کند که این صحنه خوب است یا بد؟
در نتیجه یک الگویی است که آن را در درون خود جای میدهد و از آن تبعیت میکند.
پس چقدر مهم است که هر کارتون یا فیلمی که برای کودک گذاشته میشود، حتما با او همراه شوید و تا مطمئن نشدید که همه ی سختی ها، همه ی گفتگو ها و حتی نحوه ی گفتگو ها درست است این اجازه را به کودک ندهید که در آن موقعیت قرار بگیرد.
کودکان بسیار خیال پردازی و تصویر پردازی میکنند و خود را جای قهرمان آن کارتون مورد علاقه خود قرار میدهند که باعث میشود این الگوها در درون او بارها تکرار شود و به عنوان یک رفتار در درون کودک تثبیت شود.
6- عامل بعدی مشکلات اضطرابی در کودکان است.
هنگامی که علائمی از مشکلات اضطرابی در کودکان دیده میشود، مانند ناخن جویدن، کندن گوشه ی لب، کندن پوست لب و… لطفا به راحتی از کنار این موارد عبور نکنید و گمان نکنید که اینها یک سری رفتارهایی است که خود به خود خوب میشود، اینها نشانه هایی از رفتارهای اضطرابی میتواند باشد که حتما نیاز به بررسی دارد.
به دلیل اینکه این رفتارهای اضطرابی ریشه ی عمیقی دارد، بنابراین عاملی است که پرخاشگری را در کودکان افزایش میدهد.