صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) به پدران بازی با کودکان خود را توصیه کرده است تا آنها را درگیر فرآیند یادگیری عمیق در خردسالی کنند.
یونیسف در تازه‌ترین گزارش خود نتیجه پژوهشی را در این زمینه منتشر کرده است که نشان می‌دهد بسیاری از پدرانی که از بازی با کودکان خود امتناع می‌کنند، در سال‌های نخستین زندگی آنها در فرآیند یادگیری عمیق کودکان نقشی بازی نکرده‌اند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد ۵۵ درصد کودکان ۳ تا ۴ ساله یعنی در حدود ۴۰ میلیون کودک در ۷۴ کشور دنیا متاثر از این موضوع هستند.
به گفته لورنس چندی، مدیر بخش داده‌ها، پژوهش‌ها و سیاست‌های یونیسف، آمارها نشان می‌دهد بسیاری از پدران در بازی کردن نقش فعال در سال‌های نخستین زندگی کودکان خود با چالش روبرو هستند.
سدهایی که پدران را از بازی با کودکان بازمی‌دارد باید شکسته شوند
«ما باید سدهایی که پدران را از فراهم کردن محیطی سودمند برای رشد کودکان خود شامل عشق، بازی، حمایت و مواد مغذی باز می‌دارد، بشکنیم.»
«ما باید مطمئن شویم همه پدران و مادران به زمان، منابع و دانش کافی برای پشتیبانی کودکان خود در سال‌های نخستین رشد دسترسی دارند.»
در این پژوهش میزان فعالیت‌هایی که پدران همراه کودکان خود انجام می‌دهند، مانند خواندن کتاب برای کودکان، قصه‌گویی، آواز خواندن برای کودکان، بیرون بردن کودکان، پیاده‌روی و بازی با کودکان و انجام بازی نام‌ها، شمارش و نقاشی همراه کودکان بررسی شده است.
به گفته چندی، یونیسف از دولت‌ها و بخش‌های خصوصی درخواست می‌کند بودجه و سیاست‌گذاری‌های بیشتری برای حمایت برنامه‌های آموزشی کودکان خردسال اختصاص دهند. به گفته وی، چنین برنامه‌هایی می‌بایست بر تامین منابع و اطلاعات مورد نیاز والدین برای تامین محیط پرورشی مناسب برای کودکانشان متمرکز شوند.
تازه‌ترین یافته‌های علوم اعصاب نشان می‌دهد برخورداری کودکان خردسال از محیطی محرک و مناسب می‌تواند سرعت تشکیل ارتباطات عصبی را برای یک بار در طول عمرشان به ۱۰۰۰ بار بر ثانیه برساند.
«این ارتباطات عصبی بر سلامت، توانایی یادگیری، توانایی مقابله با اضطراب و حتی میزان کسب درآمد در بزرگسالی آنها تاثیرگذار است.»
«پژوهش‌ها نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض خشونت و کمبود فضایی دارای انگیزش و حمایت، تشکیل این ارتباطات عصبی را کاهش می‌دهد.»
«همچنین زمانی که کودکان در تعامل مثبت با پدران خود هستند و پدران به ارتباط و بازی با کودکان می‌پردازند، کودکان از سلامت روانی، اعتماد به نفس و رضایت از زندگی بیشتری در طولانی مدت برخوردار خواهند بود»