علائم، علل و عوارض اعتیاد به بازی های ویدیویی

اگرچه هنوز توسط انجمن پزشکی آمریکا به عنوان یک اختلال قابل تشخیص به رسمیت شناخته نشده است، اعتیاد به بازی های ویدیویی برای بسیاری از مردم یک مشکل بسیار واقعی است. به گفته دانشگاه نیومکزیکو، مطالعات اخیر نشان می دهد که 6 تا 15 درصد از همه گیمرها علائمی را نشان می دهند که می تواند به عنوان اعتیاد شناخته شود. اگرچه این اختلال می تواند عواقب قابل توجهی برای مبتلایان به آن داشته باشد، اما گاهی اوقات تشخیص علائم و نشانه های آن بسیار دشوار است.

آیا انواع مختلفی از اعتیاد به بازی های ویدیویی وجود دارد؟

دو نوع عمده از بازی های ویدئویی و بنابراین دو نوع عمده اعتیاد به بازی های ویدئویی وجود دارد. بازی‌های ویدیویی استاندارد عموماً به گونه‌ای طراحی می‌شوند که توسط یک بازیکن انجام شوند و شامل یک هدف یا مأموریت واضح مانند نجات یک شاهزاده خانم هستند. اعتیاد در این بازی ها اغلب به انجام آن ماموریت یا شکست دادن امتیاز بالا یا استاندارد از پیش تعیین شده مربوط می شود.

نوع دیگر اعتیاد به بازی های ویدیویی مربوط به بازی های چند نفره آنلاین است. این بازی ها به صورت آنلاین با افراد دیگر بازی می شوند و به خصوص اعتیادآور هستند زیرا معمولاً پایانی ندارند. گیمرهای مبتلا به این نوع اعتیاد از ایجاد و تبدیل شدن موقت به یک شخصیت آنلاین لذت می برند. آنها اغلب روابط خود را با دیگر بازیکنان آنلاین به عنوان فرار از واقعیت ایجاد می کنند. برای برخی، این جامعه ممکن است جایی باشد که احساس کنند بیشترین پذیرش را دارند.

باورهای رایج در مورد بازی های ویدیویی

باورهای غلط زیادی در مورد بازی های ویدیویی وجود دارد. در برخی از مکاتب فکری، این برنامه های کامپیوتری کاملاً منفی هستند و خشونت، تبعیض جنسی و انزوای اجتماعی را در بین جوانان ترویج می کنند. دیدگاه‌های دیگر بر این باورند که بازی‌های ویدیویی می‌توانند ابزار ارزشمندی برای آموزش و پرورش شخصیت باشند و به کودکان این امکان را می‌دهند که نقش‌های قهرمانان قدرتمند را شبیه‌سازی کنند. در واقعیت، بازی‌های ویدیویی دارای ویژگی‌های مثبت و منفی هستند و تأثیر بازی‌ها اغلب به نگرش بازیکن نسبت به بازی‌ها و به طور کلی زندگی بستگی دارد.

مرکز مشاوره آویژه پیشنهاد می کند که کیفیت قانع کننده بازی های ویدیویی ممکن است به دلیل واکنش اعتیاد آور نباشد، بلکه به دلیل یک پدیده روانی به نام "جریان" باشد. جریان زمانی اتفاق می افتد که افراد آنقدر در یک فعالیت غوطه ور می شوند که زمان را از دست می دهند. هر فعالیت جذاب - حتی پروژه های کاری یا مدرسه - می تواند حس جریان را القا کند، زمانی که فرد درگیر این فرآیند شود. در حالی که لزوماً غوطه ور شدن در یک بازی جذاب و آموزشی هیچ اشکالی ندارد، اما اگر کاربر نتواند آن را متوقف کند، این فرآیند می تواند به یک اجبار تبدیل شود و اگر زمان را از سایر فعالیت ها یا روابط مهم دور کند.

خطرات و نگرانی های سلامتی بازی های ویدئویی

بازی های ویدئویی اجباری می تواند اثرات منفی بر ذهن یا بدن در حال رشد داشته باشد. بازیکنان بزرگسال نیز ممکن است از عوارض ساعاتی که روی مبل یا پشت میز کامپیوتر می گذرانند رنج ببرند. در زیر تعدادی از نگرانی های کلیدی برای بازیکنان جوان ذکر شده است:

سبک زندگی بی تحرک:

ساعاتی که پشت کامپیوتر یا جلوی دستگاه می نشیند می تواند بر بدن یک جوان تاثیر بگذارد. فقدان ورزش های فیزیکی درگیر در بازی های ویدیویی منجر به نگرانی های سلامت عمومی در مورد افزایش وزن، وضعیت نامناسب و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در کودکان و نوجوانان آمریکایی شده است.

عدم مشارکت اجتماعی:

اگرچه بازی‌های ویدیویی نیاز به تعامل با دیگران در محیط‌های رایانه‌ای دارند، اما لزوماً کودکان را برای واقعیت‌های معاشرت با همسالان خود آماده نمی‌کنند. یادگیری نحوه تعامل با دیگران در یک محیط واقعی یک مهارت اجتماعی مهم است که ممکن است توسط افرادی که زمان زیادی را صرف بازی می کنند نادیده گرفته شود.

مشکلات تمرکز و توجه:

این نگرانی وجود دارد که حرکات سریع و عملکرد سریع بازی های ویدیویی باعث کاهش تمرکز در بازیکنان می شود. کودکانی که زمان زیادی را صرف بازی های ویدیویی می کنند، ممکن است علاقه کمتری به خواندن کتاب داشته باشند، برای مثال، که نیاز به توجه متمرکز و طولانی مدت دارد.

پرهیز از وظایف رشدی:

نوجوانی دوران خودشناسی و رشد شخصی است. برای تبدیل شدن به بزرگسالانی بالغ که می توانند چالش های زندگی را تحمل کنند، نوجوانان باید یاد بگیرند که چگونه با احساسات دردناک و تجارب اجتماعی ناخوشایند مقابله کنند. زمانی که از بازی های ویدئویی نقش آفرینی فانتزی به درستی استفاده شود، می تواند به کودکان کمک کند تا ویژگی های شخصیتی ارزشمندی را بیاموزند و به کار ببرند که ممکن است به آنها در تعامل با دیگران کمک کند. اما وقتی از بازی های ویدئویی به عنوان مکانیزم فرار استفاده می شود، به کودکان اجازه می دهد تا از چالش های رشدی در دوران رشد اجتناب کنند.

افزایش پرخاشگری یا خشونت:

کودکان و نوجوانانی که زمان زیادی را به انجام بازی های ویدیویی که بر مبارزه، دعوا یا خشونت متمرکز است اختصاص می دهند، ممکن است نسبت به کسانی که این بازی ها را انجام نمی دهند، علائم پرخاشگری بیشتری نشان دهند. والدین باید از محتوای بازی‌های ویدیویی که مشمول سیستم رتبه‌بندی مشابه سیستمی هستند که برای فیلم‌ها اعمال می‌شود، آگاه باشند. هیئت رتبه‌بندی نرم‌افزار سرگرمی (ESRB) دستورالعمل‌ها و رتبه‌بندی‌های بازی‌های محبوب را بر اساس سن بازیکن، و همچنین منابع آموزشی برای والدین و کنترل‌های بازی والدین منتشر می‌کند.

تشنج و آسیب های استرس مکرر: مجله پزشکی بریتانیا (BMJ) مقاله ای در مورد خطرات بازی های ویدیویی برای بازیکنانی که صرع یا سایر اختلالات تشنج دارند منتشر کرد. سوسو زدن گرافیک، چراغ‌ها و رنگ‌های نمایشگر بازی‌های ویدیویی ممکن است باعث فعالیت تشنجی در برخی از بازیکنان شود. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بازی اجباری ممکن است منجر به آسیب‌های استرس مکرر مچ یا دست شود.

منبع:

مرکز مشاوره آویژه

https://www.psychguides.com/behavioral-disorders/video-game-addiction/

https://americanaddictioncenters.org/video-gaming-addiction

https://www.webmd.com/mental-health/addiction/video-game-addiction