از جمله مسائل مهم و قابل توجه در جامعه انقلابی ایران، انتظار سازنده و مثبت است. انتظاری که در تمام سطوح جامعه تأثیر ویژه برجای گذاشته و امت مسلمان را همواره در حال آمادگی آرمانی نگه دارد؛ آمادگی برای استقبال از کسی که عدالت و برابری را جایگزین ظلم و جور کرده و حاکمیت مستضعفین عالم را تضمین نماید. در مقابل همین تفکر است که نظام حاکم بر جهان تمام امکانات ضد فرهنگی خود را در قالب ناتوی فرهنگی بسیج نموده تا دو نگاه احیاگر ایران اسلامی را از بی اثر کند: نگاه سرخ، که برگرفته از فرهنگ مقاومت عاشورایی است و نگاه سبز، که به آینده روشن( انتظار ظهور) در سایه همین مقاومت امیدوار می باشد. این اندیشه سبز شیعی، در لابلای صفحات مجموعه ها و صفحات ادبی مطبوعات به وفور دیده می شود که آن را « موعودیه سرایی» می توان نامید. نمونه شعرها:
دست تـو باز می کند پنجره های بسته را هم تو سلام می کنی رهگذران خسته را
دوباره پاک کردم و به روی رف گذاشتم آینه قدیمی غبـار غم نشسته را
شب به سحر رسانده ام ، دیده به ره نشانده ام گوش به زنگ مانده ام ، جمعه عهد بسته را
این دل صاف کم کمک، شده ست سطحی از ترک آه شکسته تر مخواه ، آینه شکسته را
« سهیل محمودی»
آه می کشم تو را با تمام انتظار پر شکوفه کن مرا ای کرامت بهار
در رهت به انتظار صف به صف نشسته اند کاروانی از شهید کاروانی از بهار
«علیرضا قزوه »