آنتونی بوردین، آشپزی مبتکر و نویسنده

آنتونی بوردین، آشپزی مبتکر که از میزهای غذای جهان گزارش می داد و در سن۶۱ سالگی فوت کرد.

​خاطرات بسیار خنده دار او درباره زندگی در آشپزخانه رستوران های شهر نیویورک ، او را به یک آشپز مشهور تبدیل کرده است و این مساله دومین حرفه او را به عنوان روزنامه نگار، کارشناس مواد غذایی و فعال اجتماعی تحت تاثیر قرار داده بود. جسد بی جان آنتونی بوردین روز جمعه 6/8/2018 در سن 61 سالگی در اتاق هتل خود واقع در کشور فرانسه پیدا شد.

سرآشپز سابق، نویسنده و مجری تلویزیون، در برنامه های خود تاریخچه رستوران ها را بیان می کرد و بینندگان را با شوخ طبعی و نگاهی جهانی به ماجراهای آشپزی به دوردست ها می برد.

نوع مرگ آنتونی بوردین را خودکشی تلقی می کردند. کریستین دو روکوینی دو فائیل، دادستان شهر کلمار، در منطقه آلزاس در نزدیکی محل پیدا شدن جسد آقای بوردین، گفت که مرگ وی بر اثر حلق آویز شدن بوده است. او نیز گفت: "در این مرحله ، ما دلایلی مبنی بر اتهام قتل نداریم و دلیلی برای سو ظن وجود ندارد."

کارهای ماندگار آقای بوردین تنها در آشپزخانه های آمریکایی نبود؛ بلکه حتی در تلویزیون نیز بود. او در یک برنامه تلویزیونی در هانوی با رئیس جمهور آمریکا، باراک اوباما، رشته فرنگی می خورد، در بازاری در کلمبیا مشغول سرو تخم لاکپشت بود و در راه مصاحبه با یک عضو مخالف دولت کامبوج، در محلی برای سرو اسپرینگ رول های خانگی توقف کرد.

آقای بوردین در خاطرات خود در سال 2000 ، به نام " آشپزخانه محرمانه "، صدایی کاملا مهیج و پرخاشگرانه و راستگویی داشت. جایی که ثابت کرد حاضر است هر چیزی را بخورد ، به هرجایی برود و هر چیزی را جلوی دوربین بگوید. نمود شخصیتی اولیه ای که از او بوجود می آمد – یک سرآشپز مرد ، مصر و دوستدار مواد مخدر – به نمادی برای عدالت غذایی در جهان تبدیل شد

اخیرا، آقای بوردین به عنوان صدای مردی مشهور در حمایت از جنبش "#من_هم" ، در پی ادعاهای تجاوز جنسی و سو استفاده علیه تهیه کننده فیلم هاروی وینستین، خصوصاً در حمایت از نامزدش ، بازیگر دو رگه ایتالیایی آسیایی آرجنتو ، ظاهر شد.

شبکه های خبری می‌گویند که آقای بوردین با یک گروه تولید تلویزیونی به منطقه آلزاس ، نزدیک مرز فرانسه و آلمان سفر کرده بود تا یک قسمت از برنامه "قطعات ناشناخته" خود را برای شبکه ی سی ان ان ضبط کند. او در هتلی لوکس در دهکده کایرسبرگ شهر لو چامبرد، اقامت داشت. سی ان ان در بیانیه ای اعلام کرد: "با اندوه زیاد مرگ دوست و همکارمان را تأیید می‌کنیم."

مادر وی،‌ گلادیس بوردین، ​​که سردبیر سابق نیویورک تایمز بود، گفت که او هیچ نشانه ای از این که آقای بوردین به فکر خودکشی بوده است، ندارد. خانم بوردین گفت: "او آخرین فردی است که به نظر من در جهان حاضر به انجام چنین کاری (خودکشی) است."

اریک ریپرت، سرآشپز مشهور و رستوران داری که در بخش های مختلف برنامه ی تلویزیونی با آقای بوردین همراه بود و هنگام مرگ با او در سفر بود، گفت: "آنتونی دوست عزیزی بود." "او انسانی استثنایی ، بسیار الهام بخش و سخاوتمند بود. او یکی از قصه گویان بزرگ عصر ما است که با بسیاری از افراد در ارتباط بود. برای او آرزوی آرامش دارم. عشق و دعای من همراه خانواده ، دوستان و عزیزان اوست. "

خانم بوردین به نقل از آقای ریپرت گفت: "تونی در چند روز گذشته حال و هوای غم انگیزی داشته است" ، اما دلیلی برای خودکشی وجود نداشته است. وی گفت: "آنتونی همه چیز داشت." "از حد تصور و رویاهایش موفق تر و ثروتمند تر بود"

آقای بوردین بیش از دو دهه از عمر خود را در آشپزخانه های حرفه ای گذراند، ابتدای حرفه اش صدف ها را تمیز می کرد و ظرف ها را در یک کلبه غذاهای دریایی به نام کیپ کاد می شست و قبل از اینکه با پیشنهاد یکی از دوستانش برای پرواز به مکزیک برای نوشتن یک رمان موافقت کند، در آشپزخانه های سطح بالای منهتن مشغول آشپزی بود.

این آغاز شروع کار دوم او بود.

قبل از ارسال مقاله اش با موضوع جنبه های تاریک دنیای رستوران و اسرار آن به نیویورکر، اقای بوردین دو رمان نوشت در حالی که به عنوان سرآشپز اجرایی در رستوران براسری لس هالز مشغول به کار بود.

در کمال تعجب، مجله، مقاله آنتونی را پذیرفت و آن را چاپ کرد. این مقاله سرانجام به نام "محرمانه های آشپزخانه: ماجراهایی نهفته در آشپزی" تبدیل شد و این مسئله جایگاه آقای بوردین را به عنوان یک آشپز مشهور و حرفه ای در تلویزیون ارتقا داد.

آقای بوردین در خاطرات خود نوشت است که "آیا ما واقعاً می خواهیم با اتوموبیل های خود به مناطق روستایی فرانسه ، مکزیک و خاور دور سفر کنیم و فقط در کافه های هارد راک و مک دونالد غذا بخوریم؟". در بخشی دیگر او نوشته است: " یا اینکه می‌خواهیم بدون ترس، به یک رستوران محلی برویم و خورشت محلی، گوشت پر رمز و راز رستوران تاکریا و ماهی کباب شده ، بخوریم؟ من می دانم چه می خواهم. من همه این غذا ها را می خواهم. من می خواهم همه چیز را یک بار امتحان کنم. "

وقتی مقاله "آشپزخانه محرمانه" در لیست پرفروش ترین ها قرار گرفت، آقای بوردین به یک قهرمان خاص در آشپزی حرفه ای و متخصص در رستوران گردی تبدیل شد. آنتونی بوردین را عمدتاً به عنوان سرآشپزی می شناسند که همچون جنگجویی، در یک آشپزخانه ی یک رستوران، با مواد مخدر، نوشیدنی های الکی و شیفت های کاری طولانی دست و پنجه نرم میکرد. مضافا که همین عوامل هم نشان افتخار و هم نفرینی برای او بود. آقای بوردین همچنین از صحبت درباره ی اعتیاد گذشته خود به هروئین و کوکائین پروایی نداشت.

" آشپزخانه محرمانه " با فروشی بیش از یک میلیون نسخه چاپی، به عنوان یک اثر مهم در زمینه آشپزی شناخته می شود. دانیل هالپرن ، سردبیر هارپر کالینز ،دوست و همکار آقای بوردین، گفت: "آوازه نوشته او همه گیر و غیر قابل تردید بود." " به طوری که با خواندن یک جمله به سرعت می توانید بفهمید چه کسی آن را نوشته است."

در سال 2011 ، آقای بوردین چاپ مقاله خود را در هارپر کالینز آغاز کرد و کتاب سرآشپزهایی همچون روی چوی، وایلی دوفرسن و دنی بووین را که هچون اثر خودش، بی پروا و مترقی بودند را ویراستاری کرد.

آقای بوردین قبل از اینکه در سال 2012 به شبکه سی ان ان بپیوندد ، هشت فصل را به عنوان میزبان در برنامه "بدون رزرو" در کانال تلویزیونی Travel گذراند و در آن غذاها و رستوران های ناشناخته و عجیب را معرفی کرد. برنامه "بدون رزرو" به طور عمده بر روی غذا و شخص آقای بوردین متمرکز بود. اما در برنامه "قطعات ناشناخته" ، او جهت دوربین را به سمت کشورهای مختلف جهان و افرادی بومی که در این کشورها زندگی می کردند، چرخاند. با مشاهده و بررسی غذا ها و نوشیدنی های ملی هر کشور، او اغلب، سیاست و تاریخ مردمان را کاوش می کرد.

یکی از دلایل شهرت آقای بوردین، حضور او در کنار رئیس جمهور سابق آمریکا، آقای اوباما در سال 2016 در یک قسمت از برنامه "قطعات ناشناخته" در ویتنام بود. آنها در رستورانی در هانوی، هنگام سرو غذاهای گوناگون مانند گوشت خوک کبابی ، رشته فرنگی و نوشیدنی در مورد روابط ویتنام و آمریکا در ماه های آخر ریاست جمهوری آقای اوباما بحث میکردند.

آقای اوباما در یک پست توییتری چنین نوشت: " صندلی های کوتاه پلاستیکی، رشته فرنگی ارزان قیمت اما خوشمزه ، نوشیدنی خنک هانوی، من اینگونه تونی را به یاد می آورم" "او ما را در مورد غذا آگاه کرد - اما مهم تر از همه، بهترین خصوصیت آنتونی جمع کردن همه ی ما دور هم بود. تلاشی تا کمتر از چیزهای ناشناخته بترسیم. دلمان برای او تنگ خواهد شد. "

آقای بوردین با خانم آرجنتو ارتباط نزدیکی داشت. خانم آرجنتو روز جمعه در توییترش نوشت: "آنتونی در همه کارهایی که انجام می داد تمام وجودش را خرج می کرد." . او همچنین گفت:"روح پاک و شجاع او بسیاری را تحت تأثیر قرار داد و الهام بخشید ، و سخاوت او حد و مرز نداشت. او عشق ، تکیه گاه ، و محافظ من بود. من از مرگ او بسیار متاثر هستم. "

روز جمعه، مردم در جلوی درب بازار لس هالس خیابان جنوبی به یاد آنتونی بوردین گل و نامه گذاشتند، و افراد مشهور در دنیای نیز ناراحتی خود را از درگذشت آنتونی ابراز کردند.

نیگلا لاوسون، نویسنده کتاب آشپزی و شخصیت تلویزیونی بریتانیایی ، در توییتر خود نوشت: "با شنیدن خبر مرگ تونی بوردین بسیار ناراحت شدم. فوت او برای خانواده و نامزدش غیرقابل تحمل است. "

اندرو زیمرن، سرآشپز و شخصیت تلویزیونی، اشتراکات زیادی با آقای بوردین داشت. این دو نفر 13 سال پیش با هم آشنا شده و از آن زمان با یکدیگر دوست هستند. آنها اغلب از فشارهای ناشی از شهرت صحبت می کردند و هر دو برای غلبه بر اعتیاد تلاش می کردند.

آقای زیمرن گفت: "ما احساس عمیقی داشتیم که باید از این تمایل احمقانه خارج شویم ، اما در عین حال می دانستیم که این کار ماست." "جهان یک انسان بزرگ را از دست داده است و من یکی از معدود افرادی را از دست دادم که با او در مورد خیلی چیزها میتوانستم صحبت کنم. وقتی او را ملاقات می کردم، به گوشه ای می رفتیم یا با هم شام می خوردیم و از عمیق ترین و غم انگیز ترین مسائل مان حرف می زدیم. "

وی آخرین بار حدود یک ماه پیش با آقای بوردین صحبت کرد. آقای زیمرن می گوید "آنتونی به من گفت که بسیار خوش حال است. او احساس می کرد که سرانجام نیمه ی گمشده ی خود را در آسیا پیدا کرده است. "

روث ریچل ، سردبیر سابق گورمت و منتقد سابق رستوران ها برای روزنامه نیویورک تایمز، آقای بوردین را آرزوی هر ویراستاری خواند. او افزود: "آقای بوردین حرفه ای و بامزه بود و همیشه تمایل به بازنویسی داشت ". خانم ریچل در جایی دیگر گفته است که آقای بوردین، به خصوص در سال های اولیه اش به عنوان یک نویسنده، کمی عجیب غریب بود.

او گفت:"پشت آن ظاهر مغرور و متکبر ، همیشه یک فرد خجالتی معذب مخفی شده بود."

آنتونی مایکل بوردین در 25 ژوئن 1956 در نیویورک متولد شد و در لئونیا بزرگ شد. پدرش، پیر بوردین ، یک مدیر در صنعت ضبط موسیقی کلاسیک بود. والدین آنتونی در فرانسه متولد شدند.

آقای بوردین به همراه یک دختر به نام آریان و برادر کوچکترش به نام کریستوفر بوردین توسط مادر خانواده نجات داده شدند. پدر آنتونی در سال 1987 درگذشت.

او در کتاب "آشپزخانه محرمانه" نوشت که برای اولین بار در کلاس چهارم از رمز و راز غذا آگاه شد. در یکی از سفرهای مکرر خانواده اش به فرانسه، او به همراه کویین ماری، در اتاق غذاخوری یک کاسه سوپ، متشکل از سیب زمینی و تره فرنگی ساده ای خورد که به طرز عجیبی سرد اما خوشمزه بود. وی نوشت: "این اولین غذایی بود که از آن لذت می بردم و از آن مهم تر، این لذت را به یاد سپردم."

آقای بوردین در سال 1973 از دبیرستان فارغ التحصیل شد و پس از آن، به دنبال نامزدش، نانسی پوتکوسکی، که بعدها با او ازدواج کرد، به دانشگاه واسار رفت، جایی که شب های طولانی را با مشروبات الکلی و سیگار کشیدن سپری کرد. او پس از دو سال ترک تحصیل کرد. وی در " آشپزخانه محرمانه " نوشت: "صادقانه بگویم - یک جوان فریب خورده ، بدبخت ، خودشیفته ، خودآزار و بی فکر بودم".

آقای بوردین یک تابستان را به عنوان ظرفشوی در یک رستوران در شهر پرووینستون در ایالت ماساچوست سپری کرد. در آنجا، او به دقت به کار سرآشپز نگاه میکرد. مردی با ظاهری همچون دزدهای دریایی، گوشواره های طلا و گردنبد های فیروزه ای در آن رستوران، همانطور که بوردین در خاطرات خود نوشته است، مانند خدا بود.

این تجربه بود که باعث شد او حرفه ی آشپزی را به عنوان کار خود انتخاب کند. آقای بوردین در سال 1997 در گفت و گویی به روزنامه تایمز گفت: "من رفتار آشپزها و سرآشپزها را دیدم." آنها افرادی مغرور بودند که همه چیز را در اختیار خود داشتند"

وی در سال 1975 در موسسه آشپزی آمریکا شروع به تحصیل کرد و در سال 1978 فارغ التحصیل شد سپس مسیر ترقی را با شروع به کار در آشپزخانه رستوران های بی نام و نشان شهر نیویورک مانند اتاق غذاخوری رنگین کمان ، خیابان پنجم و سالیوان، طی کرد.

در دهه 1990 ، هنگامی که او در راس دو رستوران لس هالس در منهتن بود ، سالن های غذاخوری به شدت مملو از جمعیت بودند. استیک های فرانسوی ارزان ولی خوشمزه که از بیسترو پاریس الگو گرفته اند ، انعکاس افتخارآفرینی آقای بوردین از خلاقیت آشپزی را نشان می دادند.

برخلاف بسیاری از سرآشپزهای مشهور که پس از او ظهور کردند ، آقای بوردین تصمیمی مبنی بر شخصی سازی آشپزی آمریکایی نداشت ، و به ندرت از سوی دیگر آشپزها از او به عنوان فردی موثر در آشپزی یاد می شود. اما او به سنت ها احترام می گذاشت و به جزئیات دقت زیادی می کرد. تا همیشه حلزون های طبخ شده طعم کره به همراه عطر قوی سیر و جعفری داشته باشد.تا بشقاب معطر " کوک او وین"{یک غذای فرانسوی} او از گوشت پرندگان پیر تهیه شده شود و در کنار هر سفارش استیکی که از آشپزخانه اش بیرون می آمد سس برنیز هم قرار داشته باشد.

در طول سفر های دور دنیای برنامه های تلویزیونی آقای بوردین شروع به ریختن برنامه ای برای برگشت به عرصه ی غذاهای نیویورکی کرد. در سال 2015 ، او از یک طرح بلند پروازانه به نام بازار بوردین که شامل 100 فروشنده ی عمده و خرد مواد غذایی بود، رونمایی کرد. این فروشندگان از سراسر جهان برای فروش اجناس خود در یک اسکله بر روی رودخانه هادسون جمع می شدند. اما این طرح موفقیت آمیز نبود و در ماه دسامبر لغو شد.

اولین ازدواج آقای بوردین در سال 2005 به طلاق ختم شد. در سال 2007 ، او با اوتاویا بوسیا ازدواج کرد و که حاصل این ازدواج اولین دختر او، آرین است که اکنون 11 سال سن دارد. این زوج در سپتامبر 2016 از هم جدا شدند اما طلاق نگرفتند. پس از آن، او برای دو سال با خانم آرجنتو در ارتباط بود.

خانم آرجنتو 42 ساله در مقاله ای طولانی در روزنامه نیویورکر گفته است که وی چندین بار مورد اذیت و آزار آقای وینستین قرار گرفته است و حتی هنگامی که تنها 21 ساله بود ، در یک اتاق هتل، مورد تعرض جنسی از سوی آقای ونیستین قرار گرفته بود. او در سخنرانی خود در کن، همه را بهت زده کرد. خانم آرجنتو گفت: "در سال 1997 ، توسط هاروی وینستین در اینجا در شهر کن مورد تجاوز قرار گرفتم." "این جشنواره شکارگاه او بود."

آقای بوردین در مصاحبه ای با ایندی وایر این سخنرانی را مانند یک بمب هسته ای خواند.

او گفت: "من خیلی به او افتخار می کردم،" این که در داخل دهان شیر قدم بگذارید و آنچه را که او گفته بود به همان شکل بگویید امری بسیار شجاعانه است. با شنیدن گفته های او در آن لحظه، احساس قدرت زیادی کردم. من افتخار می کنم فرد قدرتمند و نترسی را می شناسم که توانایی انجام چنین کاری را دارد. "

آقای بوردین همچنان با جسارت در مورد سو استفاده جنسی و آزار و اذیت صحبت می کرد و از هیچکس واهمه نداشت، چنان که آزار جنسی از الک بالدوین گرفته تا آشپز ماریو باتالی که تحت تحقیقات پلیس نیویورک قرار دارد، را به همگان نشان داد. چندین زن نیز اذعان کرده بودند که مورد آزار و اذیت جنسی از سوی آاقی باتالی قرار گرفته بودند.

وقتی خبر از تلاش اقای باتالی برای بازگشت به مطرح شد، آقای بوردین به سرعت مخالفت خود را ابراز داشت. در ماه دسامبر ، آقای بوردین در متنی نوشت که چگونه جنبش #من_هم باعث شکل دادن به دیدگاه او شد و گفت "واقعاً پشیمان" است که فرهنگ توصیف شده در " آشپزخانه محرمانه " ممکن است در سو استفاده از زنان نقش داشته باشد.

وی نوشت: "در حال حاضر ، هیچ چیز دیگری جز داستان اذیت و آزار زنان در این صنعت مهم نیست، صنعتی که من به مدت 30 سال است آن را دوست داشته ام و به آن افتخار کرده ام." او در ادامه نوشته است، "امید ما این است، به عنوان یک انسان، شهروند، زن و مرد ، به شنیدن صدای آن ها ، به طور کامل ، به طوری که زنان دیگر نیز بتوانند به اندازه کافی احساس امنیت کنند و جرات کافی را داشته باشند تا داستان خودشان را نیز بازگو کنند.

آقای بوردین همیشه از روند موفقیت غیر قابل باور خود ابراز شگفتی می کرد. "من باید در 20 سالگی می مردم. من در 40 سالگی یک انسان موفق بودم. من در 50 سالگی پدر شدم. ”او در مصاحبه ای در سال 2016 گفت. "من احساس می کنم یک ماشین را دزدیده ام - یک ماشین واقعا زیبا - و مدام در آینه نگاه می کنم تا چراغ چشمک زن پلیس را ببینم و در این حد موفقیتم غیر قابل باور است"

منبع: مجله خبری نیازپرداز

وبسایت آگهی نیازپرداز