در حقوق ایران یک سری افرادی وجود دارند، اگر چه مال و اموالی دارند و مالکیت این اموال به نام ایشان است اما حق تصرف در اموال خود را ندارند به عبارتی قانونگذار برای حمایت از ایشان، چنین افرادی را از تصرف در اموال خویش ممنوع کرده است تا علاوه بر حفظ نظم جامعه و نظم و ترتیب بخشیدن به معاملات افراد، از حق و حقوقی که این افراد دارند حمایت کند.
به افرادی که مجاز به دخل و تصرف در مال خود به طور مستقل نیستند محجور گفته می شود.
و به علت حجر حمایتی که قانون برای محجورین در نظر گرفته است باید افرادی باشند تا در اموال و اعمال حقوقی لازم، دخالت کنند که به این افراد نماینده گفته می شود که شامل ولی قهری (پدر و پدربزرگ پدری) وصی (نماینده ای که از جانب پدر و یا جد پدری نماینده صغیر می شود) قیم (فردی که به حکم دادگاه، نمایندگی محجور را به عهده می گیرد) وکیل (نماینده حقوقی قراردادی که تمام افراد جامعه نه صرفا محجورین می توانند او را به نمایندگی بگیرند).