مداد

وقتی نطق مان ( بالاخره ) باز میشود!

این ترم برنامه ی کلاسی مون سه تا برنامه است که در تضاد کامل با هم هستش! مثلا شلوغ ترین روز زهرا روز بیکاری منه و شلوغ ترین روز من زهرا توی اتاق دراز کشیده و خنده ی قشنگش روی لب هاشه و گاهی پست های اینستا رو لایک میکنه... اما چیزی که از نظر اونا به شانس تعبیر میشه اینه که این ترم هیچ کلاس 8 صبحی ندارم! هرچند من خودم با ریتم کلاس های صبح بیشتر حال میکنم تا این که بخواد قشنگ ترین قسمت روزم که بعد از ظهر هاست ازم گرفته بشه..

سندرم ترک خانه؟!

این شد که اینجانب برای بار نمیدانم چندم؟! باز هم دیشب دچار سندرم ترک خانه شدم ( خودم روش اسم گذاشتم) و از این جهت طبق عادت معهود باز تا 3 صبح بیدار بودم و بازهم به جهت کاهش حجم فکر و خیالات تصمیم به دیدن فیلم گرفتم و باز هم از آنجا که سریال بود،🙈 نه به چشم های بینوایم رحم کردم و نه به جسم ناتوانم..

زاویه دید، دانای کل

دختری که دیشب فقط با زور و سلام و صلوات سه ساعت خوابیده( اونم نه یه خواب عمیق یه چیزی در حد چرت زدن، که با صدای کشیدن برس روی موهای زهرا، همونم پاره شد! ) از صب بدنش رو هی به این طرف و اون طرف میکشوند... کلاس های مزاری رو مثل همیشه گوش نداد و بدو بدو تا ایستگاه اتوبوس دوید که تا به اتوبوس استخر برسه و بعد تا استخر دوید و میخواست بره از مربی ش به سرپرست شکایت کنه، چون جلسه ی پیش تماما مشغول صحبت کردن بود و به اون توجهی نمیکرد... و بعد دوستش که دید، به پیشنهاد دوستش گوش کرد که گفت : به هر آدمی یه فرصت دوباره بده! از شکایت بردن منصرف شد..

گوسفند هایت را بشمار :)

مث همیشه آهنگ های پلی لیست تکراری ام رو پلی کردم لپ تاپ رو گذاشتم جلو روم و ضمن اینکه هی به خودم یادآوری میکنم که برای شدت نگرفتن کمر درد باید راست بشینم، با خودم میگم آره... بهترین کار اینه که یکم بنویسم