غفلت ستیزی از خصوصیات اصلی شعر انقلاب است. با توجه به اینکه ریشه انقلاب، مبارزه با غفلت و ناآگاهی و دعوت مردم به هوشیاری و بیداری است؛ شعر انقلاب هم به تبع آن غفلت ستیز و بیدارگر است. در واقع غفلت ستیزی، اصلی ترین شاخصه شعر نسلی از شاعران انقلاب اسلامی است که با انقلاب متولد شده اند به عنوان نمونه:
مبادا خویشتن را واگذاریم امام خویش را تنها گذاریم
زخون هر شهیدی لاله ای رست مبادا روی لاله پا گذاریم
«قیصر امین پور، درکوچه های آفتاب»
در این تکاپو به غیر مردن اگر ره دیگری نماند چنان سر از فرط سرفرازی فتد که دیگر سری نماند
نسیم غربت نورد عاشق، بگو به زاغان باغ غفلت عقاب غیرت چو اوج گیرد به ابر بال و پری نماند
... ستمگران زمانه درسی اگر نگیرند از شهیدان برای برگشتن از تغافل، رسد که دیگر دری نماند
«عبدالجبار کاکایی، آوازهای پسین»