مداد

شخصیت حقیقی و حقوقی انسان

در عرف جامعه از دو شخصیت حقیقی و حقوقی افراد صحبت می شود. در واقع انسان، از زمان تولد تا زمانی که از دنیا می رود، دارای شخصیت حقیقی است. به بیان ساده، همه افراد بشر در نظام اجتماعی، یک شخص حقیقی، محسوب می شوند. همه انسان ها می­ توانند ـ بر اساس قانون ـ یک شخصیت حقوقی کسب یا ایجاد نمایند. بعضی از افراد با تشکیل گروه و سازمان، تأسیس شرکت و مؤسسه و پذیرفتن یک مسؤولیت اداری و اجتماعی، اقدام به کسب شخصیت حقوقی، نماید. شخصیت حقوقی عبارت از عناوینی است که افراد در جامعه با آن عناوین شناخته می شوند مانند دبیر جامعه اسلامی دانشگاهیان، مدیر مؤسسه سه علامه و رئیس دانشکده ادبیات...بدیهی است در صد کمی از افراد شخصیت حقوقی دارند

اهل بیت (ع) چشمه ای زلال

گفتیم که انسان به لوث خیانت آلوده شده است و باید تطهیر شود. بدیهی است برای تطهیر آلودگی نمی توان از آب قلیل(مکتب های مادی) و مضاف (مکتب های التقاطی) استفاده نمود. آب پاک، کر و جاری لازم است. برای اطمینان از پاک بودن آب باید سراغ چشمه ای رفت که صاحب آن بر پاکیش مهر تأیید بزند. آن چنان که از آیات قرآن استنباط می شود تنها چشمه زلال تطهیر شده که هم مطهَّر است و هم مطهِّر، چشمه ولایت می باشد که در خانه اهل بیت(ع) جاری است: «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لاتَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّه الأُولَی وَ أَقِمْنَ الصَّلاه وَ آتِینَ الزَّکَاه وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا؛ و در خانه هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینت های خود را آشکار نکنید و نماز برپا دارید و زکات بدهید و خدا و فرستاده اش را فرمان برید خدا می خواهد آلودگی را فقط از شما اهل بیت[پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.»(سوره احزاب، آیه33

مقدمه خطبه متقین

این خطبه در نهج البلاغه ابن میثم و فیض الاسلام، خطبه۱۸۴؛ در نسخه ابن ابی الحدید و شیخ محمد عبده، خطبه ۱۸۶؛ در کتاب فی ظلال نهج البلاغه محمد جواد مغنیه، خطبه ۱۹۱؛ در کتاب منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه میرزا حبیب‌الله خویی و شرح نهج البلاغه ملاصالح قزوینی، خطبه۱۹۲؛ نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۹۳ می باشد

سه نکته در مقدمه

رُوِیَ أَنَّ صَاحِباً لأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(ع) یُقَالُ لَهُ هَمَّامٌ کانَ رَجُلا عَابِداً فَقَالَ لَهُ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ صِفْ لِیَ الْمُتَّقِینَ حَتَّی کأَنِّی أَنْظُرُ إِلَیْهِمْ فَتَثَاقَلَ(ع) عَنْ جَوَابِهِ ثُمَّ قَالَ یَا هَمَّامُ اتَّقِ اللَّهَ وَ أَحْسِنْ فَإِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَ الَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ؛ یکی از یاران امیرالمومنین(ع) که همام نامیده می شد و مردی پارسا بود، به آن حضرت عرض کرد: یا امیرالمومنین(ع) مردم باتقوا را برای من توصیف فرما، چنان که گویی آنان را می بینم. آن حضرت در پاسخ دادن، سنگینی می کرد، سپس فرمود: ای همام تقوا بورز خدا را و نیکویی کن، زیرا خداوند با کسانی است که تقوا ورزیدند و با کسانی است که نیکوکار هستند